Liefdevolle ontwikkeling van familiebanden

Sarah Ladd is een Amerikaanse schrijfster van christelijke romantische boeken. In 2011 heeft de ACFW, een Amerikaanse organisatie die christelijke fictie promoot, haar de ‘Genesis award for historic romance’ toegekend voor haar toen nog ongepubliceerde debuutroman De erfgename van Winterwood. Haar boeken spelen zich, net als de boeken van Jane Austen en de zussen Brontë, af in de Regency-periode in Engeland.  

De gouvernante van Penwhyte Hall is de nieuwste vertaling van haar werk. Cordelia ontvlucht in 1808 Cornwall, na de dood van haar dochtertje en haar man. Ze gaat aan de slag als gouvernante van vijf kinderen bij een weduwnaar. Wanneer ook hij overlijdt, gaat zij in 1811 met de kinderen naar zijn broer Jac, naar het landgoed Penwythe Hall en ook terug naar Cornwall. Wanneer ze daar arriveren weet Jac nog niet van de dood van zijn broer noch van zijn laatste wil om de kinderen door Jac te laten opvoeden.  

Het boek komt traag op gang. Dit komt door de soms wat filmische schrijfstijl waarbij handelingen relatief uitvoerig worden beschreven zonder dat dit betekenis toevoegt. Dit vertraagt het verhaal nodeloos. Na circa zeventig pagina’s komt het verhaal op gang wanneer de kinderen en Jac elkaar langzaam leren kennen met hulp van Cordelia. Dit is de sterkste en meest boeiende verhaallijn omdat subtiel wordt beschreven dat hun band langzaam groeit. Aan het eind van het boek, waarin Cordelia afrekent met haar verleden, boet het verhaal weer aan spanning in omdat deze verhaallijn de aandacht het minst weet vast te houden. De derde verhaallijn is Jac’s hervorming van zijn landgoed. Hij stapt over naar fruitteelt en ciderproductie.  

Ladd is sterk in de subtiele beschrijving van de ontwikkeling van karakters. Dit maakt de hoofdpersonen en hun ontwikkeling geloofwaardig. Ze zijn sympathiek en je gunt hen geluk na al het verlies dat ze leden. In de waarden waardoor de hoofdpersonen zich laten leiden, komt het christelijk karakter tot uitdrukking.

Cordelia is een onafhankelijke, sterke en evenwichtige vrouw, die aandacht heeft voor hoe een ander zich voelt. Ze houdt van de vijf kinderen die aan haar zorg zijn toevertrouwd. Zij rekent in deze roman af met haar angst en verleden en leert daarbij op Jac te vertrouwen. Jac voelt zich op zijn beurt verantwoordelijk voor de toekomst van het door hem geërfde landgoed en ook voor zijn neefjes en nichtjes als zijn broer is overleden. Hij ontwikkelt zich in korte tijd tot opvoeder en beschermer van de kinderen. En natuurlijk ontstaat er een band tussen Jac en Cordelia.

De kinderen vormen als het ware de derde hoofdpersoon. Hoewel ieder een eigen karakter heeft, rouwen ze allemaal om het verlies van hun vader, houden ze van Cordelia en proberen ze ieder op hun manier een band met hun oom op te bouwen. Ze verlevendigen de roman met hun onbevangen opmerkingen en vormen samen de sterspeler van het boek.  

Het Engeland uit het begin van de negentiende eeuw dient alleen maar als decor. De geschiedenis van Engeland speelt geen rol, alleen de lokale leefomstandigheden en gewoonten uit die tijd. Zo wordt de onafhankelijke positie die een gouvernante inneemt ten opzichte van het andere personeel belicht en ook de ongelijke behandeling van mannen en vrouwen. Dit is soms stuitend; alleen de neefjes mogen bij de begrafenis van hun vader aanwezig zijn en de nichtjes niet.  

Kortom, het is een sfeervol romantisch verhaal dat je ook bij zo’n zoet omslag verwacht. Ladd blinkt uit in de beschrijving van de ontwikkeling van prille familiebanden, maar helaas zorgt haar schrijfstijl voor een slome start.