Gelaagde speurtocht

Tuesday Moony gaat in het zwart is de derde roman van de Amerikaanse schrijfster Kate Racculia (1980) en de eerste die door Lia Belt in het Nederlands is vertaald. Haar debuut Bellweather Rhapsody won de Alex Award, een prijs voor boeken geschreven voor volwassenen die een speciale aantrekkingskracht voor jongeren hebben.

Het boek valt met de deur in huis. Meteen in het eerste hoofdstuk valt de oudere flamboyante miljardair Vincent Pryce dood neer op een fondsenwervingsevenement voor het Boston General Hospital. Tuesday Mooney, Dex en Archie zijn er toevallig bij. De volgende dag staat in de krant dat Pryce na zijn dood een speurtocht organiseert waaraan iedereen in Boston mee kan doen. In zijn overlijdensbericht belooft Pryce de waardige spelers die durven en dromen, een deel van zijn fortuin.

Tuesday doet natuurlijk mee aan de speurtocht. Ze is een dertiger die graag alleen is, altijd zwarte kleren draagt en afstandelijk is in haar relaties. Ze houdt van puzzels, Twin Peaks en leest graag boeken. Voor het ziekenhuis doet ze research naar rijke inwoners van Boston die in de toekomst mogelijk donateur van het ziekenhuis kunnen worden, daarnaast voert ze gesprekken met de geest van haar overleden beste vriendin Abby. Veel vertrouwen in andere mensen heeft ze niet:

'Mensen, in groepen of alleen, stelden je teleur. Dat was wat ze deden. Ze lieten je in de steek. Ze geloofden je niet. Ze keken door je heen alsof je uit rook bestond. Je had familie, je collega’s op het werk; je had andere mensen om je heen nodig zodat je niet helemaal verwilderde, maar de enige die je totaal met jezelf kon vertrouwen, was jij zelf. Dat was zeg maar … basismensenkennis.'

Haar medespelers zijn ook buitenstaanders. Ze start de speurtocht met haar oud-collega en gay best friend Dex waarmee ze graag doorzakt in een karaokebar. Dex werkt in de financiële sector, maar zijn droom was artiest te worden. Hij heeft dan ook graag een groot publiek om zich heen. In relaties is hij onzeker. Dory, Tuesdays veertienjarig buurmeisje dat jong haar moeder heeft verloren, sluit ook aan en is een vindingrijke aanwinst voor het team. Ze ziet Tuesday als haar rolmodel en lijkt wel een jongere versie van Tuesday. En dan is er nog de mysterieuze Archie waar Tuesday voor haar werk al research naar heeft gedaan, maar die haar desondanks steeds verrast. Hij helpt haar en verdwijnt dan weer spoorloos.

Onder het ogenschijnlijke oppervlakkige verhaal van de zoektocht naar de schat zitten diepere lagen. Zo hebben zowel Tuesday, Dory als Archie een zwaar verlies geleden. Ze proberen ieder op hun manier de leegte te vullen. Ook de speurtocht zelf krijgt extra lagen en niet alleen door de verwijzingen naar de uit Boston afkomstige Edgar Allan Poe die bijdroeg aan de popularisering van cryptografie.

Het is een hedendaags verhaal met aandacht voor de actuele zorgen van jongvolwassenen, zoals de afbetaling van je studielening en het vinden van werk dat echt bij je past. Het taalgebruik sluit hier naadloos bij aan waarbij de chatberichtjes niet ontbreken. Het verhaal leest vlot en boeit, hoewel in het midden de spanningsboog wat vlakker wordt omdat de speurtocht aan tempo inboet. Een enkele keer wordt de lezer wel erg in de watten gelegd wanneer wordt uitgelegd welke ontwikkelingen de hoofdpersonen doormaken.

Tuesday Mooney gaat in het zwart laat zich niet in een hokje duwen, het is een bonte mix van genres. Het is niet alleen de speurtocht naar een fortuin, maar ook een lichtvoetige zoektocht naar hoe je je leven wilt leiden en wat vriendschap betekent. Het is een detective met gothic-elementen en een vleugje romantiek. Het heeft geestige dialogen, maar helaas ook wat open eindjes.