Voor altijd verbonden door verdriet

Het is 7 april als het gezin van Lydia bijna compleet wordt vermoord door het drugskartel Los Jardineros. Bijna... alleen Lydia en haar zoontje Luca overleven de aanslag. Ze begrijpt direct dat ze niet in Acapulco kan blijven, want de leider van het kartel zal niet eerder rusten dan wanneer ook Luca is vermoord. Vanaf dat moment begint een spannende, levensgevaarlijke race naar de vrijheid. Wie is te vertrouwen en wie niet? Jeanine Cummins debuteert in Nederland met Wie omkijkt (vertaald door Carola van der Kruk-de Boer en Annet Niewold-de Boer).

De ingrediënten voor het verhaal zijn niet nieuw: drugskartel, wraak, wantrouwen en moederliefde. Ook de structuur van het boek, afwisselend in het heden en het verleden, is niet origineel. En ook op de stijl valt nogal wat af te dingen. Cummins zorgt ervoor dat de kleinste kleinigheid de lezer niet ontgaat, ze neemt je bij de hand en legt alles heel duidelijk uit. De lezer hoeft niet na te denken en dat is jammer. Je ziet al van verre aankomen dat de invloedrijke charmeur Javier twee kanten heeft. Ook het feit dat het kartel wraak neemt op Lydia's gezin is voorspelbaar, al blijkt de echte reden toch weer anders te zijn dan verwacht. 

Bij vlagen is Wie omkijkt een heel spannend boek. Deze spanning zit natuurlijk in de vlucht zelf, maar ook in de details eromheen. Iedere lezer kan zich de paniek voorstellen wanneer je onverwachts, als je je min of meer veilig waant in een hotel, een briefje krijgt van een bekende: men weet waar je zit en je zult opgejaagd worden totdat ze je pakken. 

Toch zou de conclusie dat we hier te maken hebben met een heel matig boek, te kort door de bocht zijn. Wie in staat is om verder te kijken dan alleen de hoofdpersonen en het verhaal breder kan trekken, ziet dat dit verhaal eigenlijk draait om vluchtelingenproblematiek over de hele wereld. In dit boek bij de grens naar Noord-Amerika, maar je kunt het verhaal zo overzetten naar andere oorden. Waar Lydia vlucht via La Bestia, vluchten elders mensen in gammele bootjes, op zoek naar veiligheid en een beter bestaan. Berooid komen ze uiteindelijk aan bij het land van hun dromen, waar ze ontdekken dat ze ook daar niet veilig zijn en vooral: niet welkom zijn. Het is dit gegeven dat ervoor zorgt dat Wie omkijkt toch een geslaagde roman genoemd mag worden.