Lezersrecensie
Ongekend zangtalent: een literaire thriller over winnen en verliezen
De hoofdpersoon van dit boek, Zelda, is een psychoanalytica, die terugkijkt en vertelt hoe haar gezin 15 jaar geleden werd betoverd (soms ook behekst) door een Somalische politiek bevlogen Asielzoekster die bij hen als oppas in dienst treedt en met haar talent meedoet aan een populaire muziekshow. Deze Amal kiest voor vrijheid en maakt daarmee een omslag / transitie van een oude naar een nieuwe Amal. Dit heeft niet alleen consequenties voor haar zelf maar voor het hele gezin. Wat begint als een mooi sprookje eindigt in een thriller.
Het boek is een knappe combinatie van feit en fictie. Qua fantasie vond ik het boek uit de kunst. Verschillende trauma's, generaties, religies en dromen passeren de revue.
Wat betreft feiten vond ik het leuk dat bepaalde cultuursymbolen uit de Westerse muziek, zoals Debbie Harry van Blondie en Elvis Presley, terug kwamen in het boek. Ook was ik benieuwd wat ik in het boek zou herkennen van Ayaan Hirsi Ali.
Verder ook veel mooie stijlfiguren en vanuit psychologisch perspectief vond ik de karakters knap beschreven. Wat betreft stijlfiguren uit het dierenrijk vond ik het wel opvallend dat mannen heel vaak vergeleken werden met roofdieren (beer als koosnaampje voor Philip, roofvogels, zoals adelaars) en vrouwen meer als prooi (zoals Amal als een zingend vogeltje, parkiet?, opgesloten in een kooi). Dit doet me dan weer denken aan het nieuwe boek van Ayaan Hirsi Ali: 'De Prooi'.
Tenslotte de opbouw van het boek vond ik teleurstellend. Er ontbreekt een inhoudsopgave en een register zou prettig zijn geweest. Ook de vele lange zinnen vond ik niet echt handig; er stond zelfs een fout in het boek qua zinsconstructie.
Het boek is een knappe combinatie van feit en fictie. Qua fantasie vond ik het boek uit de kunst. Verschillende trauma's, generaties, religies en dromen passeren de revue.
Wat betreft feiten vond ik het leuk dat bepaalde cultuursymbolen uit de Westerse muziek, zoals Debbie Harry van Blondie en Elvis Presley, terug kwamen in het boek. Ook was ik benieuwd wat ik in het boek zou herkennen van Ayaan Hirsi Ali.
Verder ook veel mooie stijlfiguren en vanuit psychologisch perspectief vond ik de karakters knap beschreven. Wat betreft stijlfiguren uit het dierenrijk vond ik het wel opvallend dat mannen heel vaak vergeleken werden met roofdieren (beer als koosnaampje voor Philip, roofvogels, zoals adelaars) en vrouwen meer als prooi (zoals Amal als een zingend vogeltje, parkiet?, opgesloten in een kooi). Dit doet me dan weer denken aan het nieuwe boek van Ayaan Hirsi Ali: 'De Prooi'.
Tenslotte de opbouw van het boek vond ik teleurstellend. Er ontbreekt een inhoudsopgave en een register zou prettig zijn geweest. Ook de vele lange zinnen vond ik niet echt handig; er stond zelfs een fout in het boek qua zinsconstructie.
2
Reageer op deze recensie