Dossier K(anun)

Een verrijkende inzicht op de cultuurverschillen tussen Albanië en België. Dossier K., een thriller geschreven door Jef Geeraerts, een schrijver die op zijn 72 nog steeds zo productief was.
Het verhaal begint al spannend, de lezer krijgt namelijk een kijk op het leven van het hoofdpersonage Nazim Tahir. Hij heeft de procureur-generaal (PG) Savelkoul geëxecuteerd in opdracht van Ramiz Shehu, zijn peetvader. Door deze actie werd hij gezocht. Er was blijkbaar een boek genaamd de PG waar ik niets van afwist, hierin vindt je meer info over die moord.
Hij vluchtte vanuit Antwerpen naar zijn geboortedorp in Albanië. Hij dook een tijdje onder bij zijn nonkel Gjorg tot hij werd teruggeroepen naar Antwerpen door Ramiz Shehu. Hij kreeg de opdracht om de mannen te doden, die twee familieleden van Ramiz hebben doodgeschoten. Familie is heel belangrijk voor de Albanezen. Er waren twee Albanese families in Antwerpen die elkaar voortdurend lastig vielen (Bloed roept om bloed- artikel uit de Kanun).
Hij dook onder bij zijn vriendin Naomi, de dochter van een bekende advocaat in Antwerpen, om niet op te vallen. Naomi is jong en heel mooi. Ze hadden al lang een relatie, die leidde tot een zwangerschap, waar Naomi niet mee instemde. Volgens de regels uit de Kanun mag er geen abortus gepleegd worden, dus pakte Nazim haar hard aan, waardoor ze van gedachten veranderde.
Commissaris Verstyft en ex-commissaris Vincke worden op de zaak van de moorden gesteld. Het was moeilijk de dader te achterhalen door die grote cultuurverschillen. Gelukkig ging Vincke zich verdiepen in de Kanun. In de Kanun staan bepaalde waarden die men in België niet kent. Zoals bijvoorbeeld toen Nazim een Albanese volger van de andere familie had gedood en hem moest leggen op de manier die in de Kanun beschreven stond. Hieraan dankt het boek ook zijn naam, namelijk Dossier K(anun).
Hij heeft ook de Mercedes van de Albanees die hij heeft gedood gestolen. Hierna vermoorde hij nog andere Albanezen van de andere familie die hem aan het achtervolgen waren om hem te doden. Deze moorden werden aan elkaar gelinkt. Nazim zijn gewoonte was om de sigarettenfilter van zijn sigaret te bijten, de politie vond op elke moordplaats zo’n filter met hetzelfde DNA. Ze hebben ook de Mercedes kunnen lokaliseren, waardoor Nazim als moordenaar werd aangeduid. Het einde laat ik achterwege, wel moet ik zeggen dat het pakkend is.
Het boek laat veel cultuurverschillen zien tussen Albanië en België, wat vooral alles negatief laat blijken. Natuurlijk zijn niet alle Albanezen zoals Nazim en Ramiz. Ik heb veel geleerd over de Albanese cultuur dankzij dit boek. Natuurlijk laat het geen exact beeld zien van de cultuur, maar toch vond ik dit stukje cultuur heel interessant.
Geeraerts maakt gebruik van veel moeilijke en Albanese woorden waarvan de betekenis achteraan in het boek te vinden is. Het wordt verteld in chronologische volgorde en is het tweede deel van het voorgaande boek ‘de PG’. Ik denk niet dat je dit boek gelezen moet hebben voor je aan ‘Dossier K.’ begint, want ik begreep alles heel goed en kon ook helemaal volgen met het verhaal.
Met de thriller won Geeraerts ‘De Diamanten Kogel’ voor de beste misdaadroman. Later werd dit boek ook verfilmd. Ik heb de film nog niet gezien, ik ben het wel van plan omdat dit boek zo goed is. Een thriller moet van het begin tot het einde spannend zijn en daarin is Geeraerts zeker geslaagd.