Koning van het cynisme

Een slordig begin vond ik. Met nogal wat warrige redeneringen, en hier en daar pijnlijk polariserend en bot observerend. Gaandeweg vond ik het boek beter verteerbaar en werden analyses zelfkritisch en diepgravend. Toch overheerst bij mij een gevoel van teleurstelling. Ik had er meer van verwacht. Al met al werpen veel bladzijden van dit boek een donkere schaduw over de mens. Is er dan niets dan eigenbelang en eerzucht en seks? Gloort er ergens een sprankje altruïsme? Is er nog iets verheffends aan literatuur, poëzie en het menselijk streven? Door het lezen van dit boek begrijp ik wel met terugwerkende kracht een boek als ‘In ongenade’ beter. En snap ik ook waarom Arnon Grunberg zo houdt van de stijl van Nobelprijswinnaar Coetzee.