Een uitstapje van Esther Gerritsen naar SF (#2024-53)

In dit boek betreedt Esther Gerritsen een (voor zover ik weet) nieuw genre, namelijk Science Fiction.
Helemaal geslaagd vind ik het niet. Als Tomas daags na zijn bruiloft wakker is, is zijn vrouw spoorloos verdwenen, net als zijn zoon Parker. Tomas is alleen met zijn hond Toto achtergebleven. Als hij met zijn hond op zoektocht gaat, komt hij tot de ontdekking dat er veel meer medemensen zijn verdwenen. Hij komt erachter dat ze naar een andere planeet zijn vertrokken, de uitverkorenen. Naar een planeet die zich op ruim 100 lichtjaar van de aarde bevindt. Hij krijgt de kans om digitaal met zijn vrouw te communiceren, waarvoor hij een afspraak moet maken. Technisch is dat natuurlijk niet mogelijk, het signaal doet er 100 jaar over om de andere planeet te bereiken. Afgezien nog dat die uitverkorenen er minimaal ook 100 jaar over doen om die planeet überhaupt te kunnen bereiken! Of speelt e.e.a. zich alleen maar af in zijn hersenen? Dat deel van de hersenen dat signalen van buiten als eerste ontvangt en interpreteert? Dit deel van de hersenen is het gebied 19, de titel van het boek. De rest moet je zelf lezen.
Het boek is door de zeer open bladspiegel en het makkelijke taalgebruik heel toegankelijk en je hebt het in no-time uit.
Vermakelijk, maar ook niet meer.