Ander verhaal met dezelfde humor

Het is nu niet een bejaarde in een verzorgingshuis, maar een boekhouder van middelbare leeftijd. De stijl van het boek is zonder meer herkenbaar, dezelfde droge humor. Dat maakt dat het boek heel gemakkelijk leest als een tussendoortje. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er best van genoten. Een boekhouder die moreel gedwongen is (beloofd op het sterfbed van zijn moeder) op reis te gaan naar het Noorderlicht. Arthur is het stereotype van een boekhouder, een autist. Daardoor is hij helemaal niet gelukkig in deze groepsreis met de bus naar het hoge noorden, om als het meezit heel kort het noorderlicht te mogen bewonderen.
Wel zit er nog een emotionele kant aan het verhaal, waar ik ivm spoilergevaar niet over kan uitweiden.
Vermakelijk boekje, zoals gezegd, mooi voor tussendoor als ontspanning.