Lezersrecensie
Zeer mooi avonturenverhaal
Teng heeft een erg overdreven vertelstijl: de ruime fantasie die hij in dit boek tentoon stelt, komt extra overdreven naar voren. Zo is er in de stad Huy Jursaleem niet zomaar een grote kathedraal, maar een van zestien kilometer hoog waar op de hoogste terrassen mensen wonen die je raar aankijken als je hen vertelt dat er zoiets als een begane grond is. Je moet kortom niet naar realisme in zijn boeken zoeken, maar juist hierin meegaan om echt van zijn boek te genieten.
In Schaduwschepen leren we via een jonge held de grote wereld buiten onze Aarde kennen: Gran Terre, de Grote Aarde. Dit grote avontuur bestaat eigenlijk uit diverse kleine aaneengesloten avonturen waarbij de acties van Marek, Cirnja en Senni gelijkgetrokken worden met die van mythische helden. Daarnaast is Marek als iemand van de Aarde, uit Nederland, een 'kleihapper' bij wie elke misstap toch vergeven kan worden. Dat maakt dat hij eigenlijk teveel dingen zonder blijvende consequenties kan doen. Zo is hij op een gegeven moment jaloers en handelt tegen alle traditie in, iets wat Cirnja enorm beledigt. Hij schaamt zich later, loopt weg, maar wanneer Senni hem vindt, blijkt dat alles hem vergeven is omdat hij een kleihapper is, waarna er vrolijk met nieuwe avonturen door wordt gegaan. Dit vind ik een minpuntje.
Een ander gevolg van al die korte avonturen is dat de personages eigenlijk niet heel diep worden uitgewerkt. Marek krijgt wel de nodige diepgang, met onder andere de eerder genoemde jaloerse act als gevolg, maar de rest zie ik niet echt groeien. Ook wisselen de tegenstanders van de helden gedurende het boek, gedurende de wisselende verhalen: daar lijdt met name Ralph onder, de Amerikaanse tegenstander van Geddit die na zijn vertrek van de Aarde er niet echt meer toe lijkt te doen (ondanks dat hij tegen het einde toch een cruciale rol speelt, maar dat hebben de helden niet echt door).
Dat neemt niet weg dat je kunt zien dat Teng een geboren en ervaren verteller is: Schaduwschepen leest als een trein. Ik vond het een erg prettig avonturenverhaal dat daarnaast echt zeer mooi en rijkelijk geillustreerd is. Dit is een boek dat je openslaat omdat het alleen al zo mooi is. 3,5 sterren.
In Schaduwschepen leren we via een jonge held de grote wereld buiten onze Aarde kennen: Gran Terre, de Grote Aarde. Dit grote avontuur bestaat eigenlijk uit diverse kleine aaneengesloten avonturen waarbij de acties van Marek, Cirnja en Senni gelijkgetrokken worden met die van mythische helden. Daarnaast is Marek als iemand van de Aarde, uit Nederland, een 'kleihapper' bij wie elke misstap toch vergeven kan worden. Dat maakt dat hij eigenlijk teveel dingen zonder blijvende consequenties kan doen. Zo is hij op een gegeven moment jaloers en handelt tegen alle traditie in, iets wat Cirnja enorm beledigt. Hij schaamt zich later, loopt weg, maar wanneer Senni hem vindt, blijkt dat alles hem vergeven is omdat hij een kleihapper is, waarna er vrolijk met nieuwe avonturen door wordt gegaan. Dit vind ik een minpuntje.
Een ander gevolg van al die korte avonturen is dat de personages eigenlijk niet heel diep worden uitgewerkt. Marek krijgt wel de nodige diepgang, met onder andere de eerder genoemde jaloerse act als gevolg, maar de rest zie ik niet echt groeien. Ook wisselen de tegenstanders van de helden gedurende het boek, gedurende de wisselende verhalen: daar lijdt met name Ralph onder, de Amerikaanse tegenstander van Geddit die na zijn vertrek van de Aarde er niet echt meer toe lijkt te doen (ondanks dat hij tegen het einde toch een cruciale rol speelt, maar dat hebben de helden niet echt door).
Dat neemt niet weg dat je kunt zien dat Teng een geboren en ervaren verteller is: Schaduwschepen leest als een trein. Ik vond het een erg prettig avonturenverhaal dat daarnaast echt zeer mooi en rijkelijk geillustreerd is. Dit is een boek dat je openslaat omdat het alleen al zo mooi is. 3,5 sterren.
1
Reageer op deze recensie