Een verstikkend leven in een dorp door tienerogen

Ben worstelt al drie jaar met het verdriet om de zelfmoord van zijn oudere zus. Kon hij iets doen? De twijfel en het schuldgevoel blijven aan hem knagen.Vanaf dat moment zoekt hij de afzondering en prijst hij zich gelukkig met het begrip van zijn twee vrienden, Hettie en Tom. Zijn vader besluit het gezin te verlaten en Ben blijft alleen met zijn moeder achter. Ook bij haar is het verdriet om het verlies nooit gesleten.
Dan, net voor het eindexamen van zijn klas, wordt de kleine gemeenschap waar hij in leeft opgeschrikt door meer zelfmoorden onder tieners; klas- en schoolgenoten van Ben. Veel vragen en twijfels komen terug bij Ben en zijn moeder, zeker als blijkt dat de daders geinspireerd zijn door zijn zus. Ben zoekt zijn grenzen op om zijn leed en schuldgevoel maar niet onder ogen te zien. Komt dit wel goed? Of maakt de ontluikende liefde alles goed?
Stenen eten grijpt je naar de keel vanaf de eerste zinnen en voert de druk langzaam op. Het verstikkende leven in een dorp voor wie anders is, of in ieder geval zo wordt bekeken, wordt door tienerogen goed duidelijk gemaakt.
Een sterk debuut in dit toch al fijne debutenjaar.