Verfrissend origineel

De overlevering wil dat Fred Vargas de term ‘rompol’ in Frankrijk introduceerde. Rompols oftewel romans policiers schrijven doet Vargas ’s nachts, overdag werkt ze als archeologe. Misschien ligt dat nachtwerk wel aan de basis van haar unieke stijl. Vargas’ boeken zijn niet alleen een beetje dromerig, maar ook dermate charmant, pittig en origineel dat je ze eens gelezen nooit meer vergeet. Vooral haar personages laten een onuitwisbare indruk na. Dat is ook het geval in De terugkeer van Neptunus.
Jean-Baptiste Adamsberg speelt opnieuw de hoofdrol. Hij is nog steeds chef van de Misdaadbrigade van een arrondissement in Parijs, waar zijn onverstoorbaarheid, nonchalance en tumultueuze levenswijze het uiterste vergen van zijn naaste medewerker en tegenpool Danglard. In het begin van het boek is de spanning tussen die twee te snijden, niet in het minst omdat Adamsberg Danglard ervan verdenkt de verwarmingsketel gesaboteerd te hebben. Het is typerend voor de licht surrealistische toon van Vargas dat deze sabotage zou moeten leiden tot het dwarsbomen van een studietrip naar Canada. Danglard is namelijk als de dood voor de vliegreis. Terwijl Danglard –tevergeefs- zijn angsten probeert te bedwingen, wordt Adamsberg ingehaald door het verleden. Hij verloor zijn broer door een ijskoude moordenaar die zijn slachtoffers met drie steken ombrengt. Jaren van obsessief vervolgen waren het gevolg, maar de dader was Adamsberg steeds te snel af. En nu, vlak voor de uitstap naar Canada, wordt in een uithoek van Frankrijk een jonge vrouw vermoord, door drie bloedige steken. Adamsbergs nekharen gaan overeind staan: is de doodgewaande Neptunus met zijn drietand terug? Zou de moordenaar deze keer wel te pakken zijn en kan Jean-Baptiste de raadselen rond zijn broer eindelijk ontsluieren?
Het loopt niet zoals gehoopt. Neptunus heeft het op Adamsberg voorzien en hij brengt de flegmatieke commissaris in nauwe schoentjes. De Canadezen, voorzien van een hilarisch taaltje dat lijkt op dat van de Belgen in de gelijknamige Asterix-strip, kunnen er niet om lachen. Danglard kan er ook niet om lachen. Gelukkig zijn er nog een paar vrouwen waar Adamsberg op kan bouwen: de forse brigadier Violette Retancourt en de beverige Josette die zich ontpopt tot eersteklas hacker.
Puur genot! Beter kan ik dit boek niet samenvatten. Als je van haar stijl houdt, zit je bij Vargas goed voor uren intelligent, humoristisch en hartverwarmend vermaak. De terugkeer van Neptunus is daarenboven ook nog eens lekker spannend. Een kloeke aanrader.