Hebban recensie
Boeiend
meeslepend en beklijvend,In De wereld die op je wacht vertelt Dara Horn het verhaal van de familie Ziskind. Dat begint ergens in Rusland, waar een Joods jongentje als overlevende van een pogrom in een kamp voor wezen zit. Hij herinnert zich de verhalen die zijn moeder hem vertelde. Onder andere over wat kinderen doen die nog niet geboren zijn. Deze babys zitten in de wereld die op je wacht en bereiden zich daar, met de hulp van engelen en voorouders, voor op de echte wereld. Verhaal en rauwe realiteit mengen zich in een tekening die dit jongetje maakt voor leraar Marc Chagall. Chagall wil die tekening graag hebben en geeft het jongetje in ruil een schilderij van zichzelf.
Het is dat werkje dat Benjamin Ziskind jaren later, in het heden en in Amerika, terugziet in een museum. Zijn zus stuurde hem naar dat museum, meer bepaald naar het cocktailuur voor alleenstaanden. Want Benjamin voelt zich alleen. Zijn moeder overleed onlangs, zijn vrouw verliet hem en zijn tweelingzus Sara is zwanger. Hij vreest dat zijn nieuwe neefje of nichtje zijn zus van hem zal vervreemden. De Chagall die hij in het museum ziet, hing vroeger bij hem thuis in de woonkamer. Het maakt veel jeugdherinneringen los en in een opwelling neemt hij het mee naar huis. Het heeft voor Benjamin vooral emotionele waarde. Het besef dat hij een (intussen) waardevolle Chagall stal, komt pas later.
Heden en verleden, mystiek en wijsheid, verhalen en realiteit, fijne humor en grijze ellende, Dara Horn wisselt het goed gedoseerd met elkaar af. Er komen enkele historische figuren langszij, zoals de later rijke en beroemde schilder Chagall, maar ook de eerder onbekende schrijver Der Nister die nooit erkenning kreeg voor zijn werk en als Jood onder het communisme in Rusland alleen maar in het verborgene kon schrijven. De samensmelting van al deze verhalen in verleden en heden resulteren in een boeiend, meeslepend, beklijvend en rijk boek. Wat er niet in het boek zit, zijn thrillerelementen. Je zou dan ook kunnen denken dat de aanduiding op de cover, literaire thriller, een drukfout betreft.
Het is dat werkje dat Benjamin Ziskind jaren later, in het heden en in Amerika, terugziet in een museum. Zijn zus stuurde hem naar dat museum, meer bepaald naar het cocktailuur voor alleenstaanden. Want Benjamin voelt zich alleen. Zijn moeder overleed onlangs, zijn vrouw verliet hem en zijn tweelingzus Sara is zwanger. Hij vreest dat zijn nieuwe neefje of nichtje zijn zus van hem zal vervreemden. De Chagall die hij in het museum ziet, hing vroeger bij hem thuis in de woonkamer. Het maakt veel jeugdherinneringen los en in een opwelling neemt hij het mee naar huis. Het heeft voor Benjamin vooral emotionele waarde. Het besef dat hij een (intussen) waardevolle Chagall stal, komt pas later.
Heden en verleden, mystiek en wijsheid, verhalen en realiteit, fijne humor en grijze ellende, Dara Horn wisselt het goed gedoseerd met elkaar af. Er komen enkele historische figuren langszij, zoals de later rijke en beroemde schilder Chagall, maar ook de eerder onbekende schrijver Der Nister die nooit erkenning kreeg voor zijn werk en als Jood onder het communisme in Rusland alleen maar in het verborgene kon schrijven. De samensmelting van al deze verhalen in verleden en heden resulteren in een boeiend, meeslepend, beklijvend en rijk boek. Wat er niet in het boek zit, zijn thrillerelementen. Je zou dan ook kunnen denken dat de aanduiding op de cover, literaire thriller, een drukfout betreft.
1
Reageer op deze recensie