Overtuigende personages in moeilijk verhaal

Commissaris Kostas Charitos speelt in meerdere boeken van Markaris de hoofdrol. De zelfmoord van Che is het eerste in Nederlandse vertaling. De verschijningsdatum, enkele maanden voor de Olympische Spelen, is geen toeval. Het verhaal speelt zich af in Athene, onder andere rond de bedrijvigheid op de olympische werf. Kostas Charitos raakte in een vorig boek ernstig gewond. Onder het waakzame oog van zijn vrouw Adriani probeert hij te herstellen. Lichamelijk lukt dat wel, maar psychisch heeft hij het moeilijk. De fut is eruit. Lijdzaam ondergaat hij zijn vrouw die zich uitleeft in best weten wat goed voor hem is. Hij zit braaf naast haar op de bank in het park en lepelt braaf haar versterkende kippensoep op. Dat gedrag had hij waarschijnlijk zijn hele ziekteperiode volgehouden, als daar niet die zelfmoord op TV was geweest. Waarom pleegt een succesvolle ondernemer zelfmoord? Waarom doet hij dat ook nog eens voor het oog van de kijker? Werd de man gechanteerd? Zo ja, door wie? Door dat obscure groepje dat het aanzetten tot zelfmoord opeist of door de televisiemaatschappij die haar kijkcijfers drastisch ziet stijgen? Deze vragen halen Charitos uit zijn lethargie en hij gaat zijn licht opsteken bij zijn vroegere collega’s. Niet dat hij daar onmiddellijk erg gelukkig van wordt, want er blijkt een nitwit op zijn stoel te zitten. Die maakt hem al snel duidelijk dat hij zijn zieke neus niet in deze zaak moet steken en hoogstwaarschijnlijk binnenkort op zoek kan naar een andere job. Wat het schrikbeeld van nog meer tijd met je vrouw moeten doorbrengen, bij sommige mensen al niet teweegbrengt. Charitos zet alles op alles om de zaak officieus op te lossen om zo zijn recht op de commissarisplaats aan te tonen. Charitos’ baas ondersteunt hem hierin: aangezien het niet officieel is, kan hij zich van de domme houden als het misloopt. Als het goed afloopt, is dat ook voor hem de gedroomde kans om de over-relaties-beschikkende nitwit aan de kant te schuiven. Als tegemoetkoming krijgt Charitos secretaresse Koula als hulpje. Koula ontpopt zich niet alleen als prima speurster, ze weet ook de spanningen ten huize Charitos te bedaren. Al snel dient een tweede zelfmoordenaar zich aan...

Mijn waardering rond dit boek is dubbel. Enerzijds zijn commissaris Charitos en zijn entourage een aanwinst voor het detectivegenre. Charitos gaat professioneel tot op het bot met een charisma dat hem siert. De spanning tussen hem en zijn vrouw Adriani smeekt om een vervolg. Ik wil graag weten hoe het verder zal gaan met Koula. Blijft ze -nu Charitos overtuigd is van haar speurzin en haar inzet in zijn team- het domme vrouwtje spelen tot ze goed en wel getrouwd is? Dit boek maakt me bovendien nieuwsgierig naar wat de personages in vorige zaken beleefden. Als toemaatje krijg je een zeker inzicht in de Griekse samenleving en dat is wel eens leuk.

Anderzijds is de verhaallijn onnodig ingewikkeld. Charitos zoekt motieven voor de zelfmoord in gesjoemel rond Europese subsidies, offshorebedrijven, wanpraktijken in immobiliën, uitbuiting van bouwvakkers uit Albanië. Het belerende vingertje, vroeger revolutionair en nu zakenman, is altijd in de buurt. Als lezer, niet gewend aan Griekse namen, is het een helse opgave om deze kronkels te volgen. En zonder iets te verklappen: je inspanningen worden niet beloond. Het is als hard blokken voor een examenonderdeel en daar dan geen vraag over krijgen.

Conclusie: Markaris schreef een goed boek met overtuigende personages en ik wil graag een vorig of volgend boek van hem proberen. Ik hoop dan wel op een iets minder moeilijk verhaal.