Uitermate geslaagd beproefd recept

De Noorse Unni Lindell had al romans en kinderboeken op haar naam staan, toen in 1996 haar eerste thriller verscheen. In Slangenbaereren, vertaald als Het dertiende sterrenbeeld, speelde Cato Isaksen meteen de hoofdrol. Lindell combineerde thrillerelementen met de privéperikelen van het hoofdpersonage. Ze was niet de eerste noch de laatste die gebruikmaakte van dit beproefd recept, maar haar ijzersterke en retespannende verhaallijnen, en het niet-alledaagse liefdesleven van Cato Isaksen, sprongen ver uit boven de middelmaat. De knipperlichtrelatie met de moeder van zijn kinderen en alle andere vrouwen die voorbij kwamen, gaf Lindells boeken een zeer gesmaakt soapgehalte.
In Honingval  introduceerde Lindell een nieuw hoofdpersonage, Marian Dahle. Marian belandde als speurder in Cato’s team, maar al snel bleken de twee kat en hond. Marians gedreven en intuïtieve stijl en haar temperament lagen Cato niet, terwijl hij - met tegenzin - moest erkennen dat Marian een verdomd goede politieagente was. In Honingval  en de volgende thrillers las de lezer dat Cato, diep in zijn hart, Marian bewonderde, en zelfs meer dan dat... al zou Cato nog liever zijn tong afbijten dan dat toe te geven.

Daarom is Cato in het begin van Doodsbruid  zo blij dat Marian overgeplaatst is naar een andere afdeling. Het lijkt wel of de rust in zijn team is weergekeerd. Maar dan wordt een journaliste vermoord, en duikt Marian vanuit haar andere functie toch weer op. Meer dan 25 jaar geleden was de journaliste als kind regelmatig op bezoek in Gaustad, het psychiatrisch ziekenhuis waar haar vader probeerde te genezen van godsdienstwaan. Ze trok veel op met Emmy Hammer, de dochter van hoofdpsychiater Carl Hammer. Samen pestten ze Maike Hagg, zus van Jan en Piet en dochter van Werner, die in Gaustad verbleef omdat hij zijn vrouw vermoordde met een bijl. Maike stierf in de catacomben van het ziekenhuis toen ze van een huishoudtrapje viel. Bijna 25 jaar later en vlak voor ze vermoord wordt, vertelt de journaliste aan Emmy dat ze betwijfelt of Maikes dood wel een ongeluk was. Is deze op weinig gestoelde bewering de reden van haar eigen dood?

Het onderzoek van Cato, Marian en de rest van het team verloopt moeizaam. Mensen die 25 jaar geleden betrokken waren bij Gaustad, waren ofwel patiënten die vandaag nog steeds met psychische problemen kampen, ofwel personeel, dat niet graag aan de destijds gangbare praktijken herinnerd wordt. De kinderen van toen groeiden op tot beschadigde volwassenen. Ze hebben geen helder beeld van wat er destijds in Gaustad met hun vaders gebeurde, en ook niet van wat er met hen gebeurde. Beetje bij beetje wordt de waarheid blootgelegd en die valt rauw op je dak. Vooral omdat je beseft dat het fictie is, maar evengoed waar zou kunnen zijn.

Met Doodsbruid  voegt Unni Lindell een nieuwe topper toe aan haar omvangrijk oeuvre. Doodsbruid  heeft een sterke, spannende en mysterieuze verhaallijn, bevat een geweldige plottwist, levensechte karakters en een einde dat reikhalzend doet uitkijken naar het volgende deel in de Isaksen-reeks.