Knap en kostelijk

Dertig jaar geleden vormden vier mannen een cel van de militaire organisatie Medusa. Gabriele heeft intussen in Milaan een antiquariaat. Alberto klom op tot het hoogste echelon binnen de geheime dienst van Italië. Nestore werd rijk in de olie- en wapenhandel. En Leonardo kwam om bij een vliegtuigongeluk.
Althans, dat is wat zijn minnares al dertig jaar gelooft. Tot een groep verdwaalde speleologen in een verlaten militaire tunnel op een lijk stoot. Er wordt gefluisterd dat het het lichaam van Leonardo zou zijn. Maar voor een lijkschouwing hierover uitsluitsel kan geven, wordt het lichaam door het ministerie van Defensie weggehaald.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken aast er al langer op om Defensie een hak te zetten. Leonardo in de tunnel lijkt hun kans om een gigantisch schandaal te veroorzaken. Speurder Aurelio Zen krijgt carte blanche en probeert Medusa bloot te leggen, terwijl opponente krachten er alles aan doen om Medusa bedekt te houden.

Vanaf de eerste pagina komt Dibdins vakmanschap tot uiting. De manier waarop hij de drie overgebleven cel-leden portretteert is kostelijk. Gabriele wat schichtig en nerveus, Nestore de materieel ingestelde man van de wereld en Alberto schreeuwt waarschijnlijk op zijn doodsbed zijn laatste bevel. Hij introduceert deze mensen in afzonderlijke hoofdstukken en hun reacties op het krantenbericht over het lijk in de tunnel maken je van in het begin enorm nieuwsgierig naar wat Medusa precies was. Intussen lees je rustig verder om plots een fractie sneller dan Zen te merken dat hij zélf gevolgd wordt! Je voelt dat de tijd begint te dringen, een onderzoeksjournalist en een oud-speurder leggen een stukje van de puzzel bloot en zacht maar zeker leidt Dibdin je naar een onthutsende climax.

Dit is Dibdins negende Aurelio Zen boek. Een gebrek aan voorkennis van de vorige acht is absoluut geen hindernis. Zen woont nu in een rustig dorpje en heeft een nieuwe en uiterst bevredigende relatie met Gemma. “Lichte tevredenheid en een totale afwezigheid van gedoe leek hun gemeenschappelijke, onuitgesproken doel te zijn,” mijmert Zen er zelf over.
Het knappe verhaal doorspekt Dibdin zowel met humor als met onvermijdelijke beschouwingen over het huidige regime in Italië. De combinatie van de twee maakt het geheel toch licht verteerbaar. “Onderschat nooit de macht van het volk,” laat hij Zen zeggen als hij de journalist verlaat. Een uitsmijter om je aan vast te houden.