Enkele uren ongecompliceerd leesplezier

voor ontspanning en amusement.,De overlevering wil dat Hendrik Conscience zijn volk leerde lezen. Dat kan goed zo geweest zijn in de negentiende eeuw, maar in deze tijd hebben we in Vlaanderen Pieter Aspe. Elk nieuw boek van hem stuwt duizenden mensen richting boekhandel. Onversaagd tasten ze in de buidel om zo snel mogelijk de nieuwe avonturen van Van In, Versavel en Mertens te consumeren. Het trio staat garant voor ontspannend leesvoer dat zich afspeelt tegen de feeërieke achtergrond van Brugge. Aspe schrijft prikkelend en toegankelijk met veel aandacht voor een heldere verhaallijn en de nodige plotwendingen. Hij kruidt zijn beproefde recept met wat humor en seks en voilà: de Vlaming smult ervan! Goed nieuws voor alle fans: ook deze twintigste Aspe is zijn geld meer dan waard!
De beginscène in Rebus speelt zich af in het kerkje van het wereldbekende Brugse Begijnhof. Een man sluit zich samen op met Marie-Ange, een jonge non. Huiverend bedenkt ze wat de man met haar gaat doen, als hij plots asgrauw en met glazige ogen op de koude kerkvloer valt. Een hartaanval komt nooit gelegen, maar dat is in deze helemaal een understatement. Van In en Versavel komen ter plaatse, maar Marie-Ange weigert aangifte te doen.
De naam van Marie-Anges belager duikt een beetje later opnieuw op als iemand gruwelijk vermoord wordt in de Lucifernum, een diabolische bar in de Brugse binnenstad. Net als de man met de hartaanval was de vermoorde één van de zeven leden van de Gezellen van de Brugse Beer, een genootschap dat op zoek is naar de schat van Karel de Goede. Het kost Van In en Versavel veel moeite om door te dringen tot de geheimen van dat illustere genootschap. Had de vermoorde aanwijzingen voor de vindplaats van de schat of spelen er andere belangen? Zacht maar zeker, helder en duidelijk, ontrafelt Aspe het raadsel, waarbij heel wat stinkende potjes opengaan.
Aspe is een garantie voor enkele uren ongecompliceerd leesplezier, voor ontspanning en amusement. Hij vertelt geen verhalen die er diep inhakken of die onuitwisbare indrukken nalaten. Dat is noch zijn streven, noch de verwachting van zijn lezers. Aspe blijft trouw aan zijn concept, en doet dat met het nodige vakmanschap. Hij laat zijn volk lezen en genieten. Wie zou daar geen Duvel op willen drinken?