Verrassende plotwendingen

Het is 1928 en Amsterdam maakt zich op voor de Olympische Spelen. Apotheker-kriminalist CJ Van Ledden Hulsebosch haat de kouwe drukte die ermee gepaard gaat. De handelaars die een graantje proberen mee te pikken, de vlaggen in de stad, de idiote uitgaven voor nieuwe stadia en op de koop toe zijn huishoudster die hem de oren van het hoofd zeurt over een 'olympische etalage'. Voor zijn vriend, inspecteur Saltet, zijn het eveneens drukke tijden. Zijn baas wil dat hij tijdens de Spelen het verkeer in goede banen leidt. Dat veiligheid in de stad meer betekent dan voetgangers op tijd en stond de straat over loodsen, komt aan het licht als de moeder van een atlete verdwijnt. De atlete in kwestie klopt overstuur aan bij de kriminalist, maar wordt ongelooflijk snel door een stel ziekenbroeders afgevoerd en platgespoten. Vanaf dan is CJ’s interesse gewekt! Via het organiserend Olympisch Comité komt hij erachter dat iemand de Spelen wil saboteren. Die iemand schrijft cryptische dreigbrieven waarin hij verwijst naar moorden die gebeurden of nog staan te gebeuren. De tijd dringt. Samen met Saltet gooit CJ zich op de zaak. Tussendoor ontfermt hij zich over de atlete, volgt hij wedstrijden, bezoekt allerhande feestelijkheden en doet baanbrekend onderzoek. Met wat zij- en andere hink-stapsprongen belandt de kriminalist op het juiste spoor. Wie is de saboteur en kan CJ hem op tijd stoppen? Die vraag houdt je tot het einde in de ban.

Spelen met vuur combineert verschillende kwaliteiten. Het boek geeft op een prettige manier de tijdsgeest van de jaren ’30 weer. Dat sommige organisaties tegen de Spelen waren omdat de zondagsrust er door geschaad werd, of hoe onvoorstelbaar het toen was dat vrouwen deelnamen aan de wedstrijden, is nu bijna ongelooflijk. Heuvel & De Waal staan ook stil bij de kiem van heel wat alomtegenwoordige techniek. Zo zit Van Ledden Hulsebosch in een stadion en wordt hij overweldigd door het geluid dat uit de Philips-geluidsinstallatie dondert. “Was toch gloeilampen blijven maken,” zegt hij dan nors. Dat is een tweede kwaliteit van dit boek: humor. Zowel in beschreven situaties, als in de dialogen tussen diverse personages. Die laatsten zijn merkelijk beter uitgewerkt dan in Moord in Tuschinski, het eerste Van Ledden Hulsebosch-boek. De kriminalist verloor zijn irritante trekjes. Meer zelfs, hij begint gevoelens te laten zien en is niet te beroerd om af en toe gepast te twijfelen aan het eigen kunnen. Inspecteur Saltet evolueert van slippendrager naar evenwaardige partner. Bovenal is het boek ook behoorlijk spannend. Sommige plotwendingen zorgen ervoor dat je adem stokt zodat je het volgende hoofdstuk echt niet gestoord kunt worden. Dat is de verdienste van de schrijvers. Ze schreven een spannend boek waarin de gebeurtenissen elkaar in vlot tempo opvolgen. Spelen met vuur… de vonk sloeg over. Ik ben klaar voor de volgende. Ik hoop van Heuvel & De Waal hetzelfde.