Lezersrecensie
En nu ik!
Waargebeurd verhaal.
Nadia is de pineut over de hele lijn van deze biografie. De stiefvader komt in haar leven als Nadia tien jaar is en begint al snel Nadia te viseren. Haar broertje Marcel krijgt een betere behandeling, zeker in het begin. Zij mag niets, zelfs niet in de keuken of de living komen, niet op bed gaan liggen want dat dient om te slapen, toch moet zijn na schooltijd naar boven. Alles wat ze doet wordt bestraft en niet een klein beetje. Elke dag moet ze op de minuut, vijf voor vijf de tafel dekken, één minuut te laat en Nadia krijgt straf. Het wordt haar allemaal teveel, maar ze zet door, terwijl haar moeder niets doet en gewoon de ogen sluit voor wat Isak allemaal uitsteekt. Ze hoort regelmatig lawaai en hoort dat haar moeder geslagen wordt, maar kan niets doen. Dat laat zijn sporen na voor de toekomst.
Nadia maakt de fout dat ze nooit neen kan zeggen, ook niet als ze wat ouder is en psychologische hulp moet zoeken. Haar moeder krijgt kanker nadat ze van Isak af is en rekent voor alles op Nadia. En Nadia kan geen nee zeggen.
Het relaas komt langzaam op gang, maar je voelt de pijn, de wanhoop, de ellende van dat kind en later ook van haar als ze al vijftig is. Je wilt weten hoe Nadia het opgelost krijgt en blijft lezen. Voor mij ****.
Nadia is de pineut over de hele lijn van deze biografie. De stiefvader komt in haar leven als Nadia tien jaar is en begint al snel Nadia te viseren. Haar broertje Marcel krijgt een betere behandeling, zeker in het begin. Zij mag niets, zelfs niet in de keuken of de living komen, niet op bed gaan liggen want dat dient om te slapen, toch moet zijn na schooltijd naar boven. Alles wat ze doet wordt bestraft en niet een klein beetje. Elke dag moet ze op de minuut, vijf voor vijf de tafel dekken, één minuut te laat en Nadia krijgt straf. Het wordt haar allemaal teveel, maar ze zet door, terwijl haar moeder niets doet en gewoon de ogen sluit voor wat Isak allemaal uitsteekt. Ze hoort regelmatig lawaai en hoort dat haar moeder geslagen wordt, maar kan niets doen. Dat laat zijn sporen na voor de toekomst.
Nadia maakt de fout dat ze nooit neen kan zeggen, ook niet als ze wat ouder is en psychologische hulp moet zoeken. Haar moeder krijgt kanker nadat ze van Isak af is en rekent voor alles op Nadia. En Nadia kan geen nee zeggen.
Het relaas komt langzaam op gang, maar je voelt de pijn, de wanhoop, de ellende van dat kind en later ook van haar als ze al vijftig is. Je wilt weten hoe Nadia het opgelost krijgt en blijft lezen. Voor mij ****.
1
Reageer op deze recensie