Lezersrecensie
Een familiebedrijf dat de familie verdeelt.
Aslak Nore – De Erfenis van de familie Falck.
Deel twee uit de Falck-saga, door Aslak Nore (1978), een Noorse journalist, schrijver en uitgever. Hij heeft meerdere boeken geschreven, waarvan Wolfsangel en Testament van de Zee (deel 1 uit de saga, ook uitgegeven onder de naam Kerkhof van de Zee) vertaald zijn in het Nederlands.
Oorspronkelijke titel: Ingen Skal Drukne. Vertaald door Maud Jenje. Uitgeven door HarperCollins.
De boeken zijn los van elkaar te lezen, maar vanwege de grote hoeveelheid personages is het wel aan te raden om beide boeken in de juiste volgorde te lezen.
De leden van de Falckfamilie vechten nog altijd om de nalatenschap van Vera. Wie is de rechtmatige opvolger? Hernieuwd contact met een vervreemd familielid brengt de huidige balans in gevaar en ook andere onverwachte nieuwe allianties kunnen de hele organisatie onderuit halen.
Wie is de prorussische mol die volgens een stervende Russische overloper lid is van de familie Falck?
In deze thriller wordt de lezer keer op keer op het verkeerde been gezet en ook de sympathie voor de hoofdrolspelers wisselt bijna per hoofdstuk. Vrijwel iedereen zou de mol kunnen zijn en vrijwel iedereen ‘verdient’ op enig moment om Saga te mogen leiden of juist niet. Maar er is natuurlijk maar één persoon de daadwerkelijke eerste opvolger in de bloedlijn. Dat vind ik heel knap gedaan.
Het eerste deel vind ik beter uitgewerkt dan het tweede deel. Het verhaal is spannender en ook de onderliggende verhaallijnen zijn spannender. In het tweede deel is het hoofdverhaal onverminderd spannend, maar de bijverhalen zijn echt ‘bij’verhalen. Er zou best veel weggelaten kunnen worden, zonder dat er iets wezenlijks verandert aan het verhaal. Door de minder goed uitgewerkte bijverhalen kabbelt het verhaal een beetje door.
De hoofdstukken hebben in beide delen titels die wat van de verhaallijn weggeven. Dat vind ik zeer storend. Ik wil niet aan het begin van het hoofdstuk al weten wat er aan het eind gebeurt. Dat neemt veel van de spanning weg. Misschien maakt dat juist dat ik niet echt in het verhaal kwam.
Kortom: Spannend maar niet bloedstollend. Goed uitgewerkte personages. Potentieel complexe verhaallijnen met een oppervlakkige nasmaak.
Deel twee uit de Falck-saga, door Aslak Nore (1978), een Noorse journalist, schrijver en uitgever. Hij heeft meerdere boeken geschreven, waarvan Wolfsangel en Testament van de Zee (deel 1 uit de saga, ook uitgegeven onder de naam Kerkhof van de Zee) vertaald zijn in het Nederlands.
Oorspronkelijke titel: Ingen Skal Drukne. Vertaald door Maud Jenje. Uitgeven door HarperCollins.
De boeken zijn los van elkaar te lezen, maar vanwege de grote hoeveelheid personages is het wel aan te raden om beide boeken in de juiste volgorde te lezen.
De leden van de Falckfamilie vechten nog altijd om de nalatenschap van Vera. Wie is de rechtmatige opvolger? Hernieuwd contact met een vervreemd familielid brengt de huidige balans in gevaar en ook andere onverwachte nieuwe allianties kunnen de hele organisatie onderuit halen.
Wie is de prorussische mol die volgens een stervende Russische overloper lid is van de familie Falck?
In deze thriller wordt de lezer keer op keer op het verkeerde been gezet en ook de sympathie voor de hoofdrolspelers wisselt bijna per hoofdstuk. Vrijwel iedereen zou de mol kunnen zijn en vrijwel iedereen ‘verdient’ op enig moment om Saga te mogen leiden of juist niet. Maar er is natuurlijk maar één persoon de daadwerkelijke eerste opvolger in de bloedlijn. Dat vind ik heel knap gedaan.
Het eerste deel vind ik beter uitgewerkt dan het tweede deel. Het verhaal is spannender en ook de onderliggende verhaallijnen zijn spannender. In het tweede deel is het hoofdverhaal onverminderd spannend, maar de bijverhalen zijn echt ‘bij’verhalen. Er zou best veel weggelaten kunnen worden, zonder dat er iets wezenlijks verandert aan het verhaal. Door de minder goed uitgewerkte bijverhalen kabbelt het verhaal een beetje door.
De hoofdstukken hebben in beide delen titels die wat van de verhaallijn weggeven. Dat vind ik zeer storend. Ik wil niet aan het begin van het hoofdstuk al weten wat er aan het eind gebeurt. Dat neemt veel van de spanning weg. Misschien maakt dat juist dat ik niet echt in het verhaal kwam.
Kortom: Spannend maar niet bloedstollend. Goed uitgewerkte personages. Potentieel complexe verhaallijnen met een oppervlakkige nasmaak.
2
Reageer op deze recensie