Lezersrecensie
De macht en kracht van de regenworm.
Via Hebban mocht ik van uitgeverij Mozaïek dit boek, vertaald uit het Frans door Arthur Wevers, ontvangen en lezen, in ruil voor een review.
Het boek gaat over twee Franse studenten, Kevin en Arthur. Zij studeren beiden agricultuur en ontmoeten elkaar tijdens hun eerste studiejaar bij een college over regenwormen. Tot in hun kern geïnspireerd door dit college, verlaten zij jaren later, na de ontvangst van hun diploma, de opleiding en elkaar, om vol van idealen ieder op zijn eigen manier de wereld te veranderen door regenwormen. Kevin wil regenwormen inzetten voor afvalverwerking en het regenereren van de aardkorst. Arthur wil met regenwormen de dode akkers van zijn grootvader nieuw leven inblazen.
Het boek zou qua titel, kaft en achterkant nooit spontaan in mijn boodschappenmandje beland zijn, dus ik ben blij dat het op een andere manier onder mijn aandacht is gebracht. Het is verrassend spannend, je wilt toch weten hoe het de jongens vergaat na hun opleiding en of ze iets van hun idealen kunnen waarmaken. Beide concepten zouden in principe haalbaar moeten zijn. De wereld van regenwormen is een stuk boeiender dan op het eerste gezicht lijkt, de schrijver heeft duidelijk veel tijd gespendeerd aan het bekijken van regenwormen en hun gedrag. De op te lossen problemen zijn buitengewoon actueel en niet alleen Frans, ook hier wordt de grond gedood door allerlei chemische toevoegingen zoals glyfosaat en ook hier is de afvalberg letterlijk een steeds grotere bron van zorg.
De titel, kaft en achtergrond spreken mij niet zo aan. De titel is goedgekozen voor het verhaal en dekt de lading maar in combinatie met de foto op de voorkant, een zwartwitte weergave van een man met ringbaardje, zijn ogen dicht, zijn haar iets te lang en over zijn ogen vallend, te midden van wat een mogelijk een groep andere mensen zou kunnen zijn maar vrij onduidelijk is, roept eenzaamheid, kilheid, algemeen onbehagen bij mij op. Wederom treffend voor het verhaal maar niet motiverend voor mij om een boek mee naar huis te nemen.
In tegenstelling tot de negatieve uitstraling die de buitenkant van het boek naar mij heeft, is het een boeiend boek, dat je toch naar binnen zuigt. De ontwikkeling van de mannen, van idealistische studenten naar hardwerkende mannen met hun idealen nog steeds in het vizier, tot gedesillusioneerde mensen die dan toch tot het bittere eind voor hun ideaal blijven gaan, vervult mij met een soort onverwacht idealisme. Ik wil nu ook een compostbak in de tuin.
Een van de thema’s in het boek is de tegenstelling tussen de elite en de gewone mens. De studenten aan Agrotech Paris zijn uitverkoren studenten, de toekomstige elite, maar ze zitten allemaal met hun handen in de klei. Arthur ziet Kevin als de homo universalis, een mens die boven classificaties, taboes en verboden staat. Dit hoogdravende stukje wordt dan door de volgende zin gevolgd:
‘De homo universalis, die braaf zat te wachten in een bushokje aan de Boulevard Port-Royal.
Een andere treffende zinsnede: ‘Arthur was al een paar uur beroemd, maar nog altijd even eenzaam’. P. 31.
Kortom: Een boek dat je onverwacht raakt, inspireert en met een ander oog naar de biologische toekomst laat kijken.
Over de schrijver: Gaspard Koenig is een Franse filosoof, politicus en schrijver van essays en romans.
Het boek gaat over twee Franse studenten, Kevin en Arthur. Zij studeren beiden agricultuur en ontmoeten elkaar tijdens hun eerste studiejaar bij een college over regenwormen. Tot in hun kern geïnspireerd door dit college, verlaten zij jaren later, na de ontvangst van hun diploma, de opleiding en elkaar, om vol van idealen ieder op zijn eigen manier de wereld te veranderen door regenwormen. Kevin wil regenwormen inzetten voor afvalverwerking en het regenereren van de aardkorst. Arthur wil met regenwormen de dode akkers van zijn grootvader nieuw leven inblazen.
Het boek zou qua titel, kaft en achterkant nooit spontaan in mijn boodschappenmandje beland zijn, dus ik ben blij dat het op een andere manier onder mijn aandacht is gebracht. Het is verrassend spannend, je wilt toch weten hoe het de jongens vergaat na hun opleiding en of ze iets van hun idealen kunnen waarmaken. Beide concepten zouden in principe haalbaar moeten zijn. De wereld van regenwormen is een stuk boeiender dan op het eerste gezicht lijkt, de schrijver heeft duidelijk veel tijd gespendeerd aan het bekijken van regenwormen en hun gedrag. De op te lossen problemen zijn buitengewoon actueel en niet alleen Frans, ook hier wordt de grond gedood door allerlei chemische toevoegingen zoals glyfosaat en ook hier is de afvalberg letterlijk een steeds grotere bron van zorg.
De titel, kaft en achtergrond spreken mij niet zo aan. De titel is goedgekozen voor het verhaal en dekt de lading maar in combinatie met de foto op de voorkant, een zwartwitte weergave van een man met ringbaardje, zijn ogen dicht, zijn haar iets te lang en over zijn ogen vallend, te midden van wat een mogelijk een groep andere mensen zou kunnen zijn maar vrij onduidelijk is, roept eenzaamheid, kilheid, algemeen onbehagen bij mij op. Wederom treffend voor het verhaal maar niet motiverend voor mij om een boek mee naar huis te nemen.
In tegenstelling tot de negatieve uitstraling die de buitenkant van het boek naar mij heeft, is het een boeiend boek, dat je toch naar binnen zuigt. De ontwikkeling van de mannen, van idealistische studenten naar hardwerkende mannen met hun idealen nog steeds in het vizier, tot gedesillusioneerde mensen die dan toch tot het bittere eind voor hun ideaal blijven gaan, vervult mij met een soort onverwacht idealisme. Ik wil nu ook een compostbak in de tuin.
Een van de thema’s in het boek is de tegenstelling tussen de elite en de gewone mens. De studenten aan Agrotech Paris zijn uitverkoren studenten, de toekomstige elite, maar ze zitten allemaal met hun handen in de klei. Arthur ziet Kevin als de homo universalis, een mens die boven classificaties, taboes en verboden staat. Dit hoogdravende stukje wordt dan door de volgende zin gevolgd:
‘De homo universalis, die braaf zat te wachten in een bushokje aan de Boulevard Port-Royal.
Een andere treffende zinsnede: ‘Arthur was al een paar uur beroemd, maar nog altijd even eenzaam’. P. 31.
Kortom: Een boek dat je onverwacht raakt, inspireert en met een ander oog naar de biologische toekomst laat kijken.
Over de schrijver: Gaspard Koenig is een Franse filosoof, politicus en schrijver van essays en romans.
1
Reageer op deze recensie