Lezersrecensie
Wellness op recept.
Liane Moriarty – Negen volmaakte vreemden.
Frances is een schrijfster wiens laatste bestseller alweer enige tijd geleden is. Op haar nieuwste boek heeft ze zelfs een vernietigende review gehad. Privé zit het ook tegen en daarom krijgt ze van haar vriendin Ellen het advies om naar een wellnessresort te gaan. Ze gaat naar Tranquillumhouse voor een ‘transformatieproces’ en ontmoet daar al snel de andere gasten. Het resort heeft een unieke benadering van wellness en Frances twijfelt hevig of het regime toch wel echt het beoogde resultaat gaat hebben. Of het überhaupt wel gezond is, wat er gebeurd. Ook de andere gasten hebben hevige bedenkingen bij de gang van zaken.
Het boek is geschreven door de Australische Liane Moriarty, die al meerdere boeken op haar naam heeft staan, zoals: Nog één keer feest, Het geheim van mijn man, Bijna echt gebeurd en Appels vallen niet. Ik wil graag meer boeken van deze schrijfster lezen.
Er zijn ook al meerdere van haar boeken verfilmd.
Deze roman is uitgegeven door A.W. Bruna Uitgevers en uit het Engels vertaald door Saskia Peterzon-Kotte.
Toen ik de titel las, in combinatie met de achterkant, dacht ik dat het een ‘aftelmoorden-op-een-afgesloten-locatie-verhaal zou worden, maar niets is minder waar. Het is een luchtig verhaal met romantische trekken, spannende, misschien zelfs een klein beetje thrillerachtige momenten, doordat je je toch zorgen maakt over het welzijn van de gasten en Frances in het bijzonder. Maar er zitten ook schrijnende thema’s in, zoals eenzaamheid en zelfdoding.
De scherpe, vileine humor zorgt ervoor dat het thrilleraspect gewoon spannend blijft en de schrijnende thema’s niet de overhand nemen. Liane Moriarty heeft een bijzondere schrijfstijl door de humor en haar unieke, beschrijvende manier van vertellen. Hierdoor blijf je geboeid lezen, af en toe opgefrist door een geinige gedachtengang.
De diverse personages worden goed beschreven, je voelt je bijna alsof je naast hen zit tijdens het eten, of de massages. De gedachtes van de personages geven je een duidelijke inkijk in hun beweegredenen en de manier waarop ze elkaar benaderen.
Het transformatieproces begint met een stilteperiode. Tijdens die periode vinden er vrijwel geen dialogen plaats en bezie je alles wat er gebeurt vanuit de verschillende gasten, maar ook vanuit de drie verzorgenden van Tranquillumhouse. De perspectieven worden per hoofdstuk goed aangeven door de naam van de perspectiefhouder van dat moment.
Kortom: Een overwegend romantisch boek met veel spanning en vileine humor, waarbij ook maatschappelijke thema’s als eenzaamheid en zelfdoding niet uit de weg worden gegaan.
Frances is een schrijfster wiens laatste bestseller alweer enige tijd geleden is. Op haar nieuwste boek heeft ze zelfs een vernietigende review gehad. Privé zit het ook tegen en daarom krijgt ze van haar vriendin Ellen het advies om naar een wellnessresort te gaan. Ze gaat naar Tranquillumhouse voor een ‘transformatieproces’ en ontmoet daar al snel de andere gasten. Het resort heeft een unieke benadering van wellness en Frances twijfelt hevig of het regime toch wel echt het beoogde resultaat gaat hebben. Of het überhaupt wel gezond is, wat er gebeurd. Ook de andere gasten hebben hevige bedenkingen bij de gang van zaken.
Het boek is geschreven door de Australische Liane Moriarty, die al meerdere boeken op haar naam heeft staan, zoals: Nog één keer feest, Het geheim van mijn man, Bijna echt gebeurd en Appels vallen niet. Ik wil graag meer boeken van deze schrijfster lezen.
Er zijn ook al meerdere van haar boeken verfilmd.
Deze roman is uitgegeven door A.W. Bruna Uitgevers en uit het Engels vertaald door Saskia Peterzon-Kotte.
Toen ik de titel las, in combinatie met de achterkant, dacht ik dat het een ‘aftelmoorden-op-een-afgesloten-locatie-verhaal zou worden, maar niets is minder waar. Het is een luchtig verhaal met romantische trekken, spannende, misschien zelfs een klein beetje thrillerachtige momenten, doordat je je toch zorgen maakt over het welzijn van de gasten en Frances in het bijzonder. Maar er zitten ook schrijnende thema’s in, zoals eenzaamheid en zelfdoding.
De scherpe, vileine humor zorgt ervoor dat het thrilleraspect gewoon spannend blijft en de schrijnende thema’s niet de overhand nemen. Liane Moriarty heeft een bijzondere schrijfstijl door de humor en haar unieke, beschrijvende manier van vertellen. Hierdoor blijf je geboeid lezen, af en toe opgefrist door een geinige gedachtengang.
De diverse personages worden goed beschreven, je voelt je bijna alsof je naast hen zit tijdens het eten, of de massages. De gedachtes van de personages geven je een duidelijke inkijk in hun beweegredenen en de manier waarop ze elkaar benaderen.
Het transformatieproces begint met een stilteperiode. Tijdens die periode vinden er vrijwel geen dialogen plaats en bezie je alles wat er gebeurt vanuit de verschillende gasten, maar ook vanuit de drie verzorgenden van Tranquillumhouse. De perspectieven worden per hoofdstuk goed aangeven door de naam van de perspectiefhouder van dat moment.
Kortom: Een overwegend romantisch boek met veel spanning en vileine humor, waarbij ook maatschappelijke thema’s als eenzaamheid en zelfdoding niet uit de weg worden gegaan.
1
Reageer op deze recensie