Lezersrecensie
Een boek met een gouden rand
Na de verkiezing van beste kinderboek bij de grote vriendelijke 100, zette ik het op mijn leeslijst.
En gisteren begon ik te lezen en vandaag las ik het uit. Een verhaal waar je in op gaat en wat je uit moet lezen.
Cato is een kind met grote dromen dat zich anders voelt dan andere kinderen. Haar moeder is gestorven bij haar geboorte en ze groeit op bij haar vader. Ze komt geheel ontoevallig een visite kaartje tegen dat haar aandacht trekt. Een plek waar films getoond worden die nergens draaien. En als ze eenmaal Kano, de eigenaar van de bijzondere bioscoop heeft ontmoet, verandert alles.
Een magisch mooi verhaal waarin een vader door zijn dochter weer tot leven komt en hij zijn dochter weer kan geven wat ze nodig heeft en verdient: liefde en aandacht.
Enkele zinnen die ik prachtig vond: ze was heel veel hart, alles was hart: haar vingers, haar ogen, haar benen, alles klopte. Ze was heel veel gedachte: alles in haar dacht, ook haar teennagels en haar wimpers, en het was een wirwar van gedachten, te snel en te grillig om vorm te krijgen.
“Het voelt veilig, vind je dat niet gek? Ik vond het zelf heel gek, maar bijna vanaf het begin dat ze in mijn buik zat, voelde ik me geborgen. Alsof ze mij beschermt in plaats van andersom. Het voelt alsof ik nooit meer alleen zal zijn.”
Mijn conclusie: Een verhaal dat iedereen zou moeten leven. Want na dit boek heb je een goed verhaal!
En gisteren begon ik te lezen en vandaag las ik het uit. Een verhaal waar je in op gaat en wat je uit moet lezen.
Cato is een kind met grote dromen dat zich anders voelt dan andere kinderen. Haar moeder is gestorven bij haar geboorte en ze groeit op bij haar vader. Ze komt geheel ontoevallig een visite kaartje tegen dat haar aandacht trekt. Een plek waar films getoond worden die nergens draaien. En als ze eenmaal Kano, de eigenaar van de bijzondere bioscoop heeft ontmoet, verandert alles.
Een magisch mooi verhaal waarin een vader door zijn dochter weer tot leven komt en hij zijn dochter weer kan geven wat ze nodig heeft en verdient: liefde en aandacht.
Enkele zinnen die ik prachtig vond: ze was heel veel hart, alles was hart: haar vingers, haar ogen, haar benen, alles klopte. Ze was heel veel gedachte: alles in haar dacht, ook haar teennagels en haar wimpers, en het was een wirwar van gedachten, te snel en te grillig om vorm te krijgen.
“Het voelt veilig, vind je dat niet gek? Ik vond het zelf heel gek, maar bijna vanaf het begin dat ze in mijn buik zat, voelde ik me geborgen. Alsof ze mij beschermt in plaats van andersom. Het voelt alsof ik nooit meer alleen zal zijn.”
Mijn conclusie: Een verhaal dat iedereen zou moeten leven. Want na dit boek heb je een goed verhaal!
1
Reageer op deze recensie