Tranen van leesgeluk

Griet Op de Beeck kruipt in het kinderhart en kinderbrein van Lexi en schrijft dan vol gevoel een fabelachtig mooi verhaal.

De tekeningen van Linde Faas zijn prachtig en kleurrijk en zorgen voor nog meer verbeelding van het verhaal.

Lexi groeit op in een gezin met veel verdriet. Haar vader werkt hard en moeder heeft depressies. En Lexi voelt zich vooral thuis bij haar Oma die haar echt ziet en voelt en met haar praat op een manier die ervoor zorgt dat ze zich happy voelt.

Dan moet ze gaan logeren bij een onbekende tante als haar moeder wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting. Lexi voelt zich kwetsbaar maar haar veerkracht is nog groter. Aangemoedigd door de buurvrouw van de tante zorgt ze voor mirakels.

De lijstjes van Lexi, bijvoorbeeld ‘wat er leuk is aan een kat hebben’ en ‘dingen die grote mensen zeggen terwijl Lexi denkt dat ze niet waar zijn’ zijn grappig,
gevoelig en treffend.

Enkele quotes die ik als pareltjes noteerde:

“De zenuwen krioelen rond in haar borstkas zoals mieren in een mierenhoop dat je met een spade hebt omgelegd.”

“Opeens trekt tante Arizona Lexi tegen zich aan en geeft een kus op haar hoofd. Dat heeft ze nog nooit gedaan. In Lexi’s hoofd klinken fanfares met tromgeroffel en basdrums die ze kan voelen in haar buik.”

Het boek zorgde ervoor dat ik blij, boos, bang en verdrietig werd en lieten mijn hart gloeien van geluk en tranen van leesgeluk over mijn wangen stromen.

Een absolute aanrader!