Een prachtig verhaal over je thuis voelen

Beginnen we bij de Danser, de Venus, de Geest of de Gevangene. Zo start het boek en het maakt me direct nieuwsgierig.

Het boek kent hoofdstukken die om en om verteld worden door Anna en Deveraux. En de titel van het hoofdstuk (leuk gedaan) en het jaartal plaatst je in het verhaal van dat moment.

Anna vertelt als eerste over de nacht op 26 augustus 1898 die alles voor haar en haar thuis veranderde. De brand die heeft gewoed is de aanleiding om haar geliefde te gaan zoeken. Is hij in Parijs? Enkele overgebleven andere leden van een rondreizend gezelschap dat toneel- en dansvoorstellingen speelt, helpen haar in de zoektocht naar haar man en vader van haar dochter Celeste.

Deveraux is een apotheker en mede verteller van het boek en zet me als lezer direct op scherp: “ik laat de dobbelstenen de volgorde van mijn verhaal bepalen, want mijn vertelling zal niet de in de volgorde van de gebeurtenis zijn.”

Elk hoofdstuk licht een nieuw deel(tje) van de sluier op en van de levensverhalen van Anna, Deveraux en de andere personages. En bij elke switch tussen de vertellers ben ik zo benieuwd hoe het verder gaat. Het boek lees ik dan ook in enkele dagen uit!

Hanneke brengt me heel eenvoudig in het Parijs en Frankrijk van eind 19e en begin 20e eeuw. En laat me de tegenstellingen tussen rijk en arm, stad en platteland, hoop en vrees, waarheid en leugen en avontuur en zekerheid heel duidelijk voelen.

Een van de mooie zinnen uit het boek over dochter Celeste “zij was mijn aardse waarde, dacht ik. Iets waar geen wagen tegenop kon, want zij was iets dat jij mij had geschonken.”

Hoe het verhaal afloopt moet je zelf lezen. Het is een aanrader en ben vanaf nu fan van het werk van Hanneke. Dus op naar meer boeken en verhalen van haar.