Diep onder de indruk

Wil ik het wel lezen?

Dat vroeg ik me oprecht af. Een boek van een jonge vrouw die schrijft over de dood die op haar afkomt. De dood, die zoals ze zelf zegt zorgt voor angst omdst ze afscheid moet nemen van de mogelijkheden hier.

Het was een intrigerend leesavontuur. Lieke schrijft over eenzaamheid en over haar twee bekeringen: geloven in God en in leven op (een) andere planeet/planeten. En dat doet ze met taal die raakt en binnenkomt. Die me doet nadenken. Me doet voelen. Me doet duizelen. Me tranen brengt. Me een geestelijk orgasme geeft.

Wat nu nog te zeggen. Misschien eindigen met enkele quotes die me versteld deden staan.

“Wat als de paaltjes er niet staan om je de weg te wijzen, maar om aan te geven dat je ook buiten de gebaande paden kunt gaan? Wat als dat hun betekenis is?”

“Dit is het dichtst dat je als mens bij een openbaring kunt komen: niet de wetenschap dat er een God bestaat, maar de wetenschap dat je het toestaat te geloven in dingen die je niet kunt toetsen.”

“Het is gezapig altijd juist te handelen.
Het is saai je expres te misdragen.
Maar het is geweldig niet te weten wat je nu eens zult doen.”

“De bereidheid niet te hoeven weten wat ik vandaag ga doen, heeft mijn leven verlengd.”

Lieke, dank voor de moed dit te schrijven. Ik wens je toe dat je nog vele geluksmomentjes mag ervaren.