Aardig, maar weinig overtuigend
Hij is van mij is naast een paar bundels columns en enkele spannende kortverhalen de derde thriller van de Nederlandse schrijfster Chinouk Thijssen. Titel en kaft laten weinig ruimte voor twijfel: het gaat hier om een vrouwenthriller. Het refrein van de song Womanizer van Britney Spears als motto, voor in het boek, zet de toon van het verhaal.
Zara Roos, een vierentwintigjarige alleenstaande moeder van een vierjarige tweeling, begint aan haar nieuwe baan. Een fulltime job als filiaalmanager van een hippe kledingzaak. Haar collegaatjes zijn allemaal een paar jaar ouder en moeten haar niet, aangezien ze niet alleen een felbegeerde functie wegkaapt, maar ook nog eens serieus begint te daten met de hotte assistent-manager Arthur.
De sfeer in de winkel daalt tot ver onder het vriespunt. Bovendien beginnen er rare dingen te gebeuren. De ex-filiaalmanager slaat de boel een aantal keren kort en klein, de meiden hebben voortdurend het gevoel begluurd te worden, en dan wordt een van hen vermist en vervolgens vermoord teruggevonden. Iets waarvan Zara aanvankelijk wordt verdacht, aangezien ze dubieuze uitlatingen zou hebben gedaan op Twitter.
Daten met een womanizer blijkt bovendien vragen om problemen. Wanneer Zara dagelijks dreigbrieven begint te ontvangen zijn er potentiële daders te over. Heen en weer geslingerd tussen angst en twijfel denkt ze gek te worden. Gelukkig is daar ook haar kinderoppas en nieuwe vriendin annex steunpilaar, Elize.
Thijssen is vrij overtuigend in de manier waarop Zara en de lezer worden gemanipuleerd. Hardnekkig blijft ze aanwijzingen aanvoeren die moeten afleiden van de (algauw) meest voor de hand liggende verdachte. Ze doet dat zo volhardend, dat je inderdaad bijna gaat denken dat de maniakale belager wel een ander móét zijn. Het slot is uiteindelijk wel verrassend, maar als ontknoping op zich echter weinig onthullend.
Het verhaal wordt maar nergens echt spannend. Dat komt deels door het hoge gehalte onwaarschijnlijkheden. Aan de ene kant wil Thijssen haar lezers duidelijk een herkenbare situatie voorschotelen, ze een het-zal-je-maar-gebeurenbeleving geven. Maar hoe reëel is het uitgangspunt van een piepjonge vrouw als Zara die, zónder enige ervaring, een fulltime baan als filliaalmanager aangeboden krijgt en die ook aanvaardt, ondanks haar penibele gezinssituatie? Welke moeder brengt haar kinderen voor hun veiligheid naar haar ex-schoonouders die tot dan toe het bestaan van hun kleinkinderen bijkans ontkenden? Een paar voorbeelden van misschien pietluttige details, maar die alle bij elkaar wel de aannemelijkheid van de plot en daarmee dus de beoogde spanning flink ondermijnen.
Twee dingen om in het oog te houden bij het lezen: verwacht geen stevige kluif waar de spanning van afdruipt, en probeer je als (slovende en halfoverspannen) moeder niet te ergeren aan het verbluffende gemak waarmee Zara haar beladen leven leidt. Wat overblijft is aardig maar weinig overtuigend vermaak.
Reageer op deze recensie