Bijzonder goed inleefbaar

Korte metten, die worden er daadwerkelijk gemaakt in de gelijknamige genadeloze thriller van de Amerikaanse schrijfster Lisa Gardner. Het is alweer het vijfde deel in de reeks omtrent rechercheur D.D. In dit deel vindt de ‘amazone’ in meerdere aspecten haar evenknie in politieagente en tevens verdachte Tessa Leonie. En dat terwijl D.D.’s wereld al schudt op zijn grondvesten: ze zou wel eens zwanger kunnen zijn.

Gardner grijpt hier direct naar de favoriete ingrediënten in veel van haar boeken: kinderen in de knoei en (stief)vaders die tekortschieten. Alles draait om het oerinstinct dat moederliefde heet: hoe ver ga je als moeder om je kind te redden?

Afwisselend vanuit het perspectief van een voortdurend misselijke en (dus) nogal kortaangebonden D.D. en van de jongere agente Tessa wordt de plot ontward. Tessa is voor de buitenwereld een eenzelvige, wat mysterieuze, maar hardwerkende agente die volledig is toegewijd aan haar dochtertje Sophie. Een alleenstaande moeder die het geluk had te kunnen trouwen met een aardige man. Een beeld van haar dat 90 graden draait wanneer zij in zwaar mishandelde staat wordt aangetroffen bij het lijk van haar man, en nogmaals 90 graden draait als blijkt dat Sophie is verdwenen. Tessa wordt er algauw van verdacht hen allebei te hebben vermoord. Temeer omdat zij in het verleden al eens iemand – al dan niet uit noodweer - heeft gedood.

D.D. worstelt tijdens het onderzoek met haar hormonen en gevoelens. Vanaf haar eerste ontmoeting met Tessa heeft ze een – aanvankelijk ongegronde - aversie tegen haar. Als lezer besef je dat dat weleens zou kunnen komen doordat de twee qua uiterlijk, karakter en verleden opvallend op elkaar lijken. Tessa zwijgt hardnekkig over de ware toedracht van haar daden, terwijl ze voor zichzelf nagaat hoe het zover is kunnen komen. Zoals je kunt verwachten, is niets zoals het lijkt. Kundig strooit Gardner hier en daar, heel terloops, kleine hints in het rond, en als vanzelf volg je het uitgezette spoor dat naar de waarheid – in de verte zie je haar al gloren - zal leiden... Denk je! Want net als je met een zelfgenoegzaam “zie je wel” achterover in je stoel wil leunen word je met stoel en al op een rollercoaster gebonden, letterlijk naar adem happend. Even terugbladeren, stond dat er nou echt? Het keerpunt waarna het in de tweede helft van het boek ineens alle kanten op gaat.

En dan heeft D.D. pas echt redenen om zich te ergeren aan Tessa, die haar steeds een stap voor blijft. Het zou helpen als ze zelf inzag hoe gelijkgestemd hun geesten wel zijn, maar helaas, de hormonen spelen haar flink parten. Niet onbelangrijk is ook het feit dat Tessa voor de Staatspolitie werkt en D.D. bij het BPD (Boston Police Department) zit. Met alle onvermijdelijke politieke, functionele en ook emotionele strubbelingen tussen de twee eeuwig rivaliserende opsporingsdiensten tot gevolg. Gardner heeft haar research bij de Staatspolitie grondig gedaan, wat blijkt uit de uitvoerige, maar boeiende en relevante toelichtingen van Tessa. Ook is de schrijfster onmiskenbaar zelf een toegewijde moeder. Want hoewel ze in het slotbetoog heel moreel bewust benadrukt dat het recht in eigen handen nemen juridisch en ethisch gezien niet mag, weet ze het wel recht te praten in het licht van het moederinstinct. Een klein minpuntje wellicht voor de lezer zonder kinderen, en dus zonder genadeloze ouderliefde. Neemt niet weg dat Korte metten bijzonder goed inleefbaar is, zo zeer dat je hoe dan ook uiteindelijk trillend van de adrenaline je stoel ‘uitstapt’.