Als magie een obsessie wordt

Het is echt niet te geloven dat de "Magicians" trilogie van Lev Grossman niet vertaald is in het Nederlands. Hoe kan deze waanzinnig meeslepende, originele saga zó over het hoofd gezien zijn? Wellicht heeft het te maken met het feit dat het eerste deel gaat over een gewone jongen die ontdekt dat de gewone wereld bárst van de magie. En die tot zijn overgrote geluk lessen mag volgen aan een verborgen tovenaarsschool. Klinkt bekend, ja, maar hier houdt de vergelijking met die andere jongen met brilletje en magisch talent verder eigenlijk ook wel op. Hier begint de Wereld van Fantasy all-in-one. Want deze Quentin ontdekt dat het magische land Fillory uit zijn favoriete en beroemde kinderboeken écht bestaat. Deze wereld, en nog wel meer dan een handjevol 'verzonnen' werelden meer! Quentin en collega-helden ontdekken echter al gauw dat, hoe sprookjesachtig ook, het leven in utopieën niet vanzelfsprekend mee valt (Niet in de laatste plaats door het meebrengen van jezelf)

In het eerste deel "The Magicians" zal iedere lezer die er als kind ooit van heeft gedroomd voet te mogen zetten in zo'n magische fantasiewereld om er avonturen te beleven, een onbeschrijflijk blij gevoel bekruipen bij de bevestiging hier van het bestaan van dit soort werelden. Zie je wel! Automatisch loop je met een andere blik door de ons bekende wereld, de magie is terug, althans je hoop erop lijkt weer heel wat reëler. Maar. Dan betaal je er wel voor. En flínk.

Het tweede deel "The magician king" is inkt- en inktzwart.... Want je zou dus maar weten dat die magische wereld bestáát. En er vervolgens niet toegelaten worden... Het overkomt Julia, wiens obsessie het wordt er op eigen houtje te komen, Via vele, vele duistere omwegen en een veel te hoge prijs...

Deel drie "The magician's land" draait Fillory de nek om, de magie is op. Hoewel Quentin Fillory eigenlijk al teveel gegeven heeft, blijkt nu pas goed hoe zeer zijn hele wezen stut op de bodem van de magische wereld. Dit is géén heldenverhaal, maar een verhaal over volwassen worden, zij het eens een zonder anticlimax (!)

Het overduidelijke plezier waarmee Lev Grossman zijn boeken heeft geschreven, de hoeveelheid Fantasy die hij duidelijk zelf heeft verslonden, de hommages die hij subtiel (en soms ook minder subtiel) brengt aan andere bekende fantasysaga's en auteurs (oh, het feest der herkenning! Nergens echt jatten, vergelijk het liever met 'name-dropping', of... de dingen even aantippen in de algehele index der Fantasy) maken zijn werk tot een on-weer-staan-baar epos. Grappig, maar continu met een donkere rand, bakken vol ironie: de realiteit ligt letterlijk altijd om de hoek. Fantastische coming-of-age, voor Young Adults of voor volwassenen die onbewust altijd naar een leeuw zijn blijven uitkijken.