Sandford strooit lustig met clichés en gimmicks

Een wat drassige thriller die je langzaam maar zeker en tegen wil en dank het verhaal inzuigt. In het dankwoord een halfgemeende verontschuldiging voor de zogenaamde stompzinnigheid van de vissport die een niet onbelangrijke, maar vanzelfsprekend weinig flitsende rol speelt. Troebel water van John Sandford moet het hebben van broeierigheid. In de moerassige negorij net buiten de “Cities” (lokale benaming van de “twin cities” Minneapolis en St. Paul) en binnen relationele sferen.

Troebel water is het derde deel van de Virgil Flowersreeks. Deze serie is een afgeleide van de meer bekende Lucas Davenportreeks, waar Sandford na 23 jaar ook nog altijd actief aan schrijft. Het is dan ook Flowers’ meerdere Davenport die hem van een vistripje wegplukt en naar een moordzaak voorbij de Cities stuurt. Noodgedwongen, aangezien alle plaatselijke manschappen zijn ingezet bij de vermissingzaak van tienermeisje Little Linda. Flowers schikt zich nukkig naar de order en is aangenaam verrast als blijkt dat de moord gepleegd werd op een resort voor rustzoekende carrièrevrouwen. Helaas voor hem is het merendeel lesbisch.

Gelukkig schuilt er onder Flowers’ macho-voorkomen een ruimdenkend man die het prima kan vinden met al die dames. Hij belandt in de groupiescene van een lokaal beroemde meidenband. Het vermoorde slachtoffer — een zakenvrouw met connecties — had de band namelijk kunnen helpen bij zijn nationale doorbraak. Zij had een oogje op de eveneens lesbische zangeres van de band, Wendy. Wendy is buitengewoon getalenteerd en charismatisch, maar ook buitengewoon eigenzinnig. Ze is voortdurend omgeven door verliefde fans en bewonderaar(ster)s en allemaal hebben ze wel een motief voor de moord op de zakenvrouw die ‘hun’ Wendy uit de klei wilde trekken. Het heeft er alle schijn van dat iemand Wendy’s doorbraak — en daarmee haar vertrek — wil voorkomen. De zoektocht naar de bodem van de zaak leidt dieper en dieper, meer moordzaken duiken op en aan Flowers de taak om de moordenaar naar boven te krijgen, terwijl hij tegelijkertijd zijn eigen hoofd boven water moet zien te houden.

Een beetje vergezocht en onwaarschijnlijk, de combinatie van een 'wannabe' band in een 'dead-end' plaatsje. Ook de horde smakelijke ‘lesbo’s’ die er ronddartelt draagt niet erg bij aan de aannemelijkheid van de hele situatie. Karikaturen zijn het bijna, typisch geschreven door een man; om het minste geringste breken catfights uit en vliegen de vrouwen elkaar al ogen uitkrabbend in de haren. En uiteraard beginnen de lesbiennes spontaan te twijfelen aan hun seksuele geaardheid in de nabijheid van macho-met-softe-vrouwelijke-kant Flowers.

Wie hier niet te zwaar aan tilt, zal deze thriller verder wel met plezier lezen. De uitkomst van de moordzaak is onvermoed en plausibel, het onderzoek ernaartoe grillig en vermakelijk. Virgil Flowers beschikt over een goede dosis humor en Sandford strooit lustig met clichés en gimmicks, zodanig dat het positivisme er van alle kanten van afspat. Eind goed, al goed: Flowers lost in het voorbijgaan ook nog even de verdwijning van Little Linda op.