Weinig spraakmakend en geheel volgens het boekje

Joseph Finder (Chicago,1958) groeide op in Afghanistan en de Filipijnen. Tijdens zijn studie aan Harvard specialiseerde hij zich in internationale betrekkingen en schrijft hij als expert op het gebied van met name de CIA geregeld voor diverse Amerikaanse kranten. Sinds zijn wereldwijde doorbraak met zijn vijfde thriller Paranoia (2005) werpt hij zich voornamelijk op zijn carrière als thrillerauteur. Inmiddels zijn er elf thrillers van hem in het Nederlands verschenen, waarvan twee met hetzelfde hoofdpersonage, Nick Heller. Zijn nieuwste thriller Verdacht  is een standalone.

Net als de meeste van Finders thrillers speelt Verdacht  zich af tegen de achtergrond van het bedrijfsleven. Non-fictie auteur Danny Goodman, al twee jaar getroebleerd door een hevige writer's block na het overlijden van zijn ex-vrouw, probeert een biografie te schrijven over Jay Gould, een beroemde Amerikaanse industrieel annex ‘uitbuiter’ (N.B. de vertaler had hier misschien beter het woord ‘woekeraar’ gebruikt).  Financieel zit Danny zo goed als aan de grond: schuldeisers sturen vooralsnog enkel dreigende brieven maar kunnen elk moment aan de deur kloppen. En dat terwijl hij koste wat kost wil dat zijn dochter Abbey naar haar exclusieve rijkeluisschool kan blijven gaan. Eerlijk gezegd een wat zwak (en ook niet overtuigend uitgewerkt) uitgangspunt, maar tenslotte moet er in Verdacht  een reden zijn voor de vijftigduizend dollar die Danny zomaar als ‘lening’ accepteert van Tom Galvin, de vader van Abbey’s nieuwe, rijke hartsvriendinnetje. Nog geen dag later wordt Danny benaderd door agenten van de DEA (Drug Enforcement Administration) en voor hij het beseft, wordt hij geheel tegen zijn zin gebombardeerd tot DEA-informant die Galvin moet bespioneren. Om zo te helpen kopstukken van een uiterst gewelddadig drugskartel op te pakken.

Het is een scenario volgens het boekje. Danny zit genadeloos in de tang: meewerken en het risico lopen letterlijk onthoofd te worden, of weigeren en het risico lopen drieëndertig jaar in de bak te belanden, en alsnog te worden vermoord. Dus doet Danny zijn best voor de DEA, wat behoorlijk spannende momenten oplevert tijdens bijvoorbeeld het plaatsen van afluistermateriaal en het doorspelen van computergegevens. Wanneer hij, zijn vriendin Lucy en Abbey te veel gevaar dreigen te lopen begint zijn verzet, wat uiteraard uitmondt in heldhaftige actie en het te slim af zijn van de vijand.

Wie hier de werkelijke vijand ís: die vraag dringt zich – ook geheel volgens het boekje - al gauw naar voren. Helaas ligt het antwoord al direct besloten in het overduidelijke punt dat Finder in Verdacht  wil maken. Bovendien liggen de hints dat de dingen anders in elkaar zitten dan het lijkt er duimendik en soms op het gênante af bovenop. Voor een auteur die bekendstaat om zijn grondige research maakt Finder zich er een paar keer teleurstellend gemakkelijk af met gebeurtenissen die, óók in fictie, minder vanzelfsprekend zijn dan hij doet voorkomen.

Minder snobistische lezers – we gaan inderdaad niet allemaal naar Harvard - hoeven zich hierdoor overigens niet geschoffeerd te voelen, aangezien Verdacht  op zich een best aardige, prettig leesbare thriller is. Na spraakmakende boeken als Finders debuut De Moskou Club  en Paranoia  is het alleen wat jammer dat Verdacht  is wat het is: gewoon een lekker tussendoortje, type ‘dertien in een dozijn’.