Thriller met een persoonlijke touch

We hebben er als lezer even op moeten wachten, maar vorige maand verscheen er na vier jaar een nieuwe thriller van de hand van Antoinette Kalkman met als titel Uitgedokterd. Evenals haar debuut Bonuszoon is ook dit boek uitgegeven bij Godijn Publishing. Kalkman heeft zich voor Uitgedokterd laten inspireren door een persoonlijke ervaring. Bij de presentatie in december bij de Bilthovense boekhandel leidde dit tot indrukwekkende en aangrijpende momenten.

Hoofdpersonage in Uitgedokterd is de journaliste Eveline Johansen, die een medische misstand aan de kaak stelt als haar dochter het slachtoffer wordt van foutief handelen tijdens een operatie. Haar dochter raakt ten gevolge hiervan blijvend invalide. De lezer kijkt een kijkje achter de schermen van de medische wereld. Een onmiskenbaar schokkend beeld blijft over. Het is de vraag of Eveline uiteindelijk kan slagen in haar missie de schuldigen, met ieder een eigen agenda en eigen belangen, aan de schandpaal te nagelen.

Kalkman laat in Uitgedokterd opnieuw zien wat haar grote kracht is: de schrijfstijl. Deze kan worden omschreven als filmisch en daardoor waant de lezer zich heel eenvoudig in de setting van het verhaal. Dat dit de betrokkenheid vergroot, behoeft dan ook geen verder duiding.
De vertonende stijl zorgt verder voor een duidelijke toename van het gevoel van spanning. Personages zijn zonder uitzondering goed uitgewerkt en hun handelingen kunnen dan vaak het daglicht niet verdragen, de logica ontbreekt op geen moment. Stiekem is het zelfs denkbaar dat er begrip kan worden opgebracht voor discutabele acties. Een voorbeeld daarvan is te lezen in de krachtig uitgewerkte ontknoping.

Zoals gezegd is een persoonlijke ervaring een belangrijke inspiratiebron voor Uitgedokterd. En dat is te zien. De research heeft aantoonbaar grondig, juist en zorgvuldig plaatsgevonden. Er zal altijd een discussie zijn over zienswijzen, maar dat Kalkman niet over een nacht ijs is gegaan, kan niemand ontkennen. Tegelijk schemert nergens in het verhaal persoonlijke frustratie door. Een compliment hiervoor is op zijn plek, temeer daar dit de geloofwaardig stevig vergroot.

Ten slotte mag niet onvermeld blijven dat voorafgaand aan Uitgedokterd een novelle met de titel Groeistuipen is verschenen. In dit korte verhaal krijgt de lezer een mogelijkheid de achtergronden van de personages uit Uitgedokterd te leren kennen. Hoewel het niet noodzakelijk is, zal Uitgedokterd meer dimensies krijgen als Groeistuipen ook wordt gelezen. Een andere reden dit te doen is dat Groeistuipen ook gewoon een goed geschreven werk is.

Als allerlaatste nog een persoonlijke opmerking richting de auteur: doe het ons alsjeblieft niet aan weer vier jaar te moeten wachten.