Lezersrecensie
Wraak is haat in een mooier jasje
Spannende verhalen zijn er in vele soorten en maten. In bijna alle regio’s van de wereld is dit genre immens populair. Sommige landen hebben de naam een echte thrillertraditie te hebben, denk hierbij bijvoorbeeld aan Scandinavië. Maar wie denkt er als het gaat over spanning nou als eerste aan de zuidelijke staten van de Verenigde Staten, een regio met een rijke en bijzondere geschiedenis.
Juist uit deze regio komt de VN Thriller van het jaar 2023: Vlijmscherpe tranen, geschreven door S.A. Cosby. En het moet gezegd dat deze keuze zeer te billijken is. Cosby presenteert in zijn verhaal een blanke (Buddy Lee) en donkere man (Ike) als hoofdpersonages. Hoewel hun wereld van oudsher heel ver uit elkaar ligt, drijft een dramatisch lot hen tot elkaar. Ze zijn de vader van twee homoseksuele jongens, die door grof geweld om het leven zijn gekomen. Ondanks een afgezworen gewelddadig verleden besluiten beide koste wat kost de dader op te sporen en te wreken.
Het gebeurt niet heel vaak dat een thriller al na de eerste alinea bijna letterlijk onder je huid gaat zitten. Toch is dit bij Vlijmscherpe tranen wel degelijk het geval. Vanaf de eerste regel word je als lezer bij het verhaal betrokken. De belangrijkste reden is de fabuleus goede schrijftechniek van Cosby. De wijze waarop de personages Buddy Lee en Ike worden vormgegeven is bijna uniek. Werkelijk alles klopt, waardoor deze mannen driedimensionale vormen aannemen. Dit zorgt ervoor dat de gebeurtenissen niet alleen verteld worden, maar ook beleefd; pijn wordt niet alleen beschreven, het wordt gevoeld. Dat de schrijver ook ruim aandacht geeft aan de mindere karaktertrekken van beide heren maakt het verhaal alleen maar meer geloofwaardig.
Een andere techniek die Cosby tot in de perfectie beheerst is het schijven van functionele dialogen. Daar waar in veel andere romans en thrillers de dialoog niet veel meer is dan een vraag- en antwoordspel laat Cosby zijn personages niet alleen ‘geluid voortbrengen’, hij laat ze slechts die zaken zeggen die daadwerkelijk iets toevoegen aan het verhaal. En dat ook nog eens op een natuurlijke manier. Je hoort de gesprekken daadwerkelijk.
Als een verhaal technisch bijna perfect is en daarnaast ook spannend tot de laatste bladzijde met een fijne ontknoping, is het predicaat Thriller van het Jaar wat mij betreft meer dan verdiend. Wanneer er dan nog verfijnd een groot aantal (actuele) maatschappelijk thema in verwerkt zijn, kan Vlijmscherpe Tranen slechts nog van harte worden aanbevolen. Bij deze…
Juist uit deze regio komt de VN Thriller van het jaar 2023: Vlijmscherpe tranen, geschreven door S.A. Cosby. En het moet gezegd dat deze keuze zeer te billijken is. Cosby presenteert in zijn verhaal een blanke (Buddy Lee) en donkere man (Ike) als hoofdpersonages. Hoewel hun wereld van oudsher heel ver uit elkaar ligt, drijft een dramatisch lot hen tot elkaar. Ze zijn de vader van twee homoseksuele jongens, die door grof geweld om het leven zijn gekomen. Ondanks een afgezworen gewelddadig verleden besluiten beide koste wat kost de dader op te sporen en te wreken.
Het gebeurt niet heel vaak dat een thriller al na de eerste alinea bijna letterlijk onder je huid gaat zitten. Toch is dit bij Vlijmscherpe tranen wel degelijk het geval. Vanaf de eerste regel word je als lezer bij het verhaal betrokken. De belangrijkste reden is de fabuleus goede schrijftechniek van Cosby. De wijze waarop de personages Buddy Lee en Ike worden vormgegeven is bijna uniek. Werkelijk alles klopt, waardoor deze mannen driedimensionale vormen aannemen. Dit zorgt ervoor dat de gebeurtenissen niet alleen verteld worden, maar ook beleefd; pijn wordt niet alleen beschreven, het wordt gevoeld. Dat de schrijver ook ruim aandacht geeft aan de mindere karaktertrekken van beide heren maakt het verhaal alleen maar meer geloofwaardig.
Een andere techniek die Cosby tot in de perfectie beheerst is het schijven van functionele dialogen. Daar waar in veel andere romans en thrillers de dialoog niet veel meer is dan een vraag- en antwoordspel laat Cosby zijn personages niet alleen ‘geluid voortbrengen’, hij laat ze slechts die zaken zeggen die daadwerkelijk iets toevoegen aan het verhaal. En dat ook nog eens op een natuurlijke manier. Je hoort de gesprekken daadwerkelijk.
Als een verhaal technisch bijna perfect is en daarnaast ook spannend tot de laatste bladzijde met een fijne ontknoping, is het predicaat Thriller van het Jaar wat mij betreft meer dan verdiend. Wanneer er dan nog verfijnd een groot aantal (actuele) maatschappelijk thema in verwerkt zijn, kan Vlijmscherpe Tranen slechts nog van harte worden aanbevolen. Bij deze…
1
6
Reageer op deze recensie