Erg indrukwekkend

Hoe is het om op je 22ste de diagnose ongeneeslijke longkanker te krijgen? Hoe beleven je partner, vriendinnen, ouders dat? En hoe is het als mensen altijd willen weten hoe het met je gaat, zelfs op het moment dat je een chemo-infuus in je arm geprikt krijgt?

Hoe is het, om tegen alle verwachtingen in, toch nog de 26 aan te tikken? Om het concert van Beyoncé vanaf een brancard te aanschouwen? En hoe is het om écht alleen nog maar te doen waar je zelf zin in hebt?

Er veranderde nogal wat, toen Eva van een gezonde, ambitieuze naar een ongeneeslijke, even ambitieuze twintiger ging. Een twintiger die heel veel dingen los heeft moeten laten, maar tegelijkertijd voller in het leven staat dan ooit. Eva vertelt in dit boek op openhartige, bij vlagen hilarische maar bovenal eigen wijze waar ze allemaal doorheen is gegaan en hoe ze dat beleefd heeft. Ook haar naasten komen aan het woord.

Longeneeslijk... het boek van Eva Hermans-Kroot, ik heb Eva nooit persoonlijk gekend maar ze woonde wel bij mij in de buurt, laat ik zeggen kwartier van me af. Via social media volgde ik haar al een tijdje, maar ik begon haar pas goed te kennen via Mattie en Marieke op Q-music. Wat een strijd heeft ze moeten doorstaan en wat een dappere meid was het. Toen ik over haar boek hoorde dacht ik: die moet ik hebben! Toch een soort aandenken aan deze dappere meid.

Haar boek begint luchtig toen ze nog niet ziek was, een kijkje in haar leven en wat ze deed, totdat ze dingen ging opmerken. Vaak denk je het ergste maar Eva bleef er juist ook om grappen. Ze is haarzelf gebleven in al die tijd en dat merk je heel goed in verhaal als zij aan het woord is. Erg mooi om te lezen hoe zij positief in het leven bleef staan ondanks alle ups en downs. Ikzelf zou het haar niet op die manier nadoen!
Wat mij het meest aansprak waren ook de stukken die haar familieleden over haar te vertellen hadden en hoe zij erin stonden. Ik las het met grote ogen en ingehouden adem, wat moest deze periode zwaar voor hen geweest zijn! Diep diep respect voor alle familieleden, vrienden en Eva's man.

Het mindere aan dit boek: het was een beetje van hak op de tak, soms miste ik wel iets van diepere details zoals hoe de onderzoeken te werk gingen, hoe ze alles ervaarde daarmee. Ze ging van het ene onderwerp over na de ander en dat was soms echt een beetje jammer. Verder is dit boek met puur gevoel geschreven en laat de echte Eva zien, zowel de gezonde als de zieke.

Ja ik heb ontzettend veel bewondering voor haar, ze was zo sterk en wilde nog alles uit het leven halen wat kon. Helaas alsnog te vroeg heen gegaan, maar deze ziekte sloopt je echt, dat herken ikzelf ook. Raad ik dit boek aan voor mensen? Ja, jazeker. Bijna iedereen kent Eva en dit is echt een mooi kijkje op alles wat ze heeft moeten doorstaan. Nogmaals: enorm veel bewondering en respect!