Twijfelaar

Een hart wit als sneeuw. Een liefde die raast als een storm. Een geheim om mee de dood in te nemen ...

Ivy is opgegroeid te midden van de bevroren meren en ongerepte bossen, omringd door de sneeuw waar ze zo van houdt. Na een groot verlies moet ze naar Californië verhuizen, maar ze kan aan niets anders denken dan wat ze achterliet. De enige familie die Ivy nu nog heeft, is haar peetvader John. Maar zijn zoon, Mason, is niet langer het schattige jongetje van wie ze als kind foto's zag. Hij is inmiddels volwassen en heeft de priemende ogen van een wild dier. De eerste keer dat hij naar haar lacht – dreigend, zijn perfecte lippen opgetrokken – weet ze dat met hem samenleven niet makkelijk gaat worden. Mason wil haar niet in zijn huis en doet er niets aan om dit te verbergen.

Terwijl Ivy probeert haar hoofd boven de woeste golven van haar nieuwe leven aan de oceaan te houden, blijven Canada's ijzige mysteries haar achtervolgen. Ook al doet ze er alles aan om haar hart, wit als sneeuw, nog een keer te laten bloeien en zo de winterse kou te overwinnen.

Ja, wat vind ik van dit boek? Het begin ging erg vlot met lezen, ik vond het oprecht toen een goed verhaal. Het boek is inderdaad ook wel goed geschreven... maar hoe verder je in het boek komt, hoe meer herhaling erin voorkomt. Hoofstukken werden ook langdradig en kon mijn focus er helaas niet meer bij houden. Bij bladzijde 146 het boek met veel moeite weg moeten leggen. Stiekem had ik meer verwacht dus dit was echt wel heel jammer in mijn ogen.