Brokken schildert het kampleven en meer

Jan Brokken heeft al heel wat romans en non-fictie boeken op zijn naam staan. In De tuinen van Buitenzorg, combineerde hij het verhaal van zijn moeder over haar ervaringen in een interneringskamp in Indonesië, met kunst en cultuur. Tijdens het schrijven van die boek kreeg hij zoveel materiaal tot zijn beschikking dat hij tot een volgend boek kwam. Hij realiseerde zich dat zowel zijn moeder als zijn vader verbleven in dezelfde kampen als enkele kunstschilders.

In mooi, zeer leesbaar, proza beschrijft Brokken aan de hand van zijn moeder Olga en zijn vader Han wat het betekende om in een Japans interneringskamp te verblijven. Hij gebruikt het verhaal van zijn ouders als een kapstok om het leven van enkele bekende kunstschilders, die net als zijn ouders vlak voor de tweede Wereldoorlog in Indonesië verbleven en daardoor ook in de kampen terecht kwamen, in kaart te brengen.

Waar het eerste deel van het boek voornamelijk de gruwelijk kampperiode beschrijft, volgen de levensverhalen van de kunstschilders in deel 2 en 3. De lezer krijgt een inkijkje in hun leven voor, tijdens en na WOII. Tijdens het lezen wordt duidelijk dat Brokken veel informatie wist te vergaren en deze brokken aan informatie mooi weet om te zetten een verhaal dat makkelijk bij de lezer binnenkomt.

Laagje voor laagje schildert de auteur het leven voor het interneringskamp, het leven tijdens de internering maar ook de tijd er na, waarin de gevolgen van het kampverblijf en vooral ook de gevolgen van de kolonisatie en de oorlog in zijn geheel duidelijk worden.
Als een diepere laag, valt ook de zoektocht van Brokken naar zijn vader op. Het lijkt er op alsof hij niet helemaal heeft gevonden wat hij zocht en dat voelt als een teleurstelling. Niet allen voor de auteur maar ook voor de lezer, die wat op zijn honger blijft zitten met betrekking tot dit verhaal. Daarnaast geeft de auteur, zeer subtiel maar toch zeker aanwezig, kritiek op de kolonisatie in zijn geheel en op de rol van de Nederlanders in de strijd om Indonesië na 1945. Dit staat als het ware tussen de regels door beschreven.

De afbeelding op de cover geeft niet enkel de sfeer van de kampen weer maar is ook een voorproefje van de prachtige afbeeldingen die in het boek zijn te vinden. Hoewel begrijpelijk is het toch jammer dat de prachtige schilderingen van de kunstenaars uit de diverse kampen soms klein zijn afgebeeld. Anderzijds maken die soms sobere, soms kleurrijke schilderingen het boek af en compleet.