Gestrikt voor het leven?

Is Dominico Starnone de partner van de bekende schrijfster Elena Ferrante? Of is Elena Ferrante juist het pseudoniem voor Starnone en heeft deze auteur onder beide namen succesvolle romans geschreven? Al jaren werd Starnone verdacht van het schrijven van deze romans toen enige tijd geleden het mysterie opgelost werd en de echtgenote van Starnone, Anita Raja, als schrijfster ontmaskerd werd. Toch was niet iedereen overtuigd en bleef de zoektocht doorgaan waarbij enkele dagen geleden, na uitgebreid onderzoek, opnieuw Starnone als dader onthuld werd. Het maakt niet uit. Starnone (1943) schrijft al jaren prachtige boeken en dat verdient aandacht. Hij heeft meerdere romans en verhalenbundels op zijn naam staan. Hij won diverse prijzen waaronder de in Italië belangrijke Premio Strega en zijn boeken werden meermaals verfilmd. De roman Strikken werd in meer dan tien talen, nu ook in het Nederlands, vertaald.
De omslag van het boek, prachtig vorm gegeven door Suzan Beijer, toont herenschoenen, waarbij het duidelijk is dat de eigenaar verstrikt geraakt is. Hoe passend deze omslag is wordt, naarmate het verhaal vordert, meer helder. Het verhaal handelt over Aldo, een echtgenoot en vader, die verstrikt zit in een relatie met een jonge vrouw en zijn gezin waarbij hij zich verstikt voelt door zijn huwelijk. Hij kiest voor zijn nieuwe relatie maar de verbinding, het draadje, met zijn gezin blijft sterk.
De roman is opgedeeld in boeken die elke weer onderverdeeld zijn in hoofdstukken. Elk boek wordt vertelt vanuit een ander perspectief waardoor de lezer telkens een andere visie op het gezin krijgt en vanuit elk perspectief ervaart welke gevolgen de stap van Aldo heeft voor de verschillende partijen. Ondanks dat de beslissing van Aldo om te keuze te maken voor de ander al aan het begin van het verhaal beschreven wordt, weet de auteur, door te kiezen voor een vorm van raamvertelling en daardoor bijzondere plottwists in te voegen, de lezer tot aan de laatste bladzijde te bekoren en te vangen. Er wordt een benauwende sfeer opgeroepen en dit wordt vooral veroorzaakt door de heftige gevoelens van de personages. Toch wordt dit ook deels versterkt door een whodunnit sausje zonder dat het boek afglijdt van een psychologische roman naar een misdaadverhaal.
De schrijfstijl, hoewel iets wisselend en afhankelijk van het perspectief, wordt gekenmerkt door korte zinnen en vlotte dialogen. Hier en daar zorgt een ironische ondertoon voor een glimlach die de drukkende sfeer van het eigenlijke verhaal iets verluchtigt.
Het boek kent een inleiding door de schrijfster Jhumpa Lahiri, die Strikken naar het Engels vertaalde. Zij legt op een prettige manier uit hoe het woord strikken, vertaald vanuit het Italiaans, op diverse manieren opgevat kan worden. Daarnaast vertelt zij hoe goed deze auteur en deze roman is. Dit is jammer omdat het boek deze pluimen niet nodig heeft aan het begin van het verhaal. De inleiding had men beter als naschrift kunnen plaatsen.
Deze roman maakt op een krachtige manier duidelijk dat open en eerlijk zijn over verhoudingen en relaties pijn oplevert pijn bij alle partijen. Het verhullen en verbergen van gevoelens en emoties, als in een doos van Pandora, en het niet uitspreken van een mening maakt het niet beter. Een thema dat onder de huid kruipt en nog enkele dagen na suddert.