Aantrekkelijk voor jongeren door de vorm en het onderwerp

Twintig keer Dee is het tweede boek van Oliver Reps en een bijzondere opvolger van De dag die nooit komt, een kleine roman waarmee hij in 2019 de prijs voor het Beste boek voor jongeren won. Twintig keer Dee is opvallend omdat het is geschreven als een verse novel.

De auteur schreef een novelle waarbij veel gebruik gemaakt is van ritme en de structuur van poëzie. Er is zeker geen sprake van volrijm maar er zijn diverse andere vormen van rijm te vinden. Hierdoor, in combinatie met het ritme, voelt de lezer een cadans tijdens het lezen en wordt het verhaal opgestuwd.

Het boek volgt een treinreiziger die op weg is naar Dee, een geliefd persoon. Zijn gedachtengang geeft ons inzicht in zijn plan en zijn gevoelens. De auteur weet het verhaal spannend te maken doordat het gehele verhaal vanuit deze ik-figuur vertelt wordt en de rest door de lezer zelf ingevuld dient te worden. Hij heeft weinig woorden nodig om het verhaal vorm te geven. De zinnen zijn kort, ritmisch en poëtisch, met over elkaar buitelende gedachten (stream of consciousnesses) van de hoofdpersoon. Door de jeugdige hoofdpersoon zal het zeker in de smaak vallen bij jongeren.

Al met al een mooi klein verhaal dat voornamelijk opvalt door de vorm. Toch geeft ook het onderwerp van het verhaal voldoende ruimte tot gissen en discussie.