Hoe oorlog als een sprookje beschreven kan worden

Lana Bastasic, geboren in 1986 in Zagreb, woont in Barcelona. Na de burgeroorlog emigreerde ze in eerste instantie naar Ierland en later naar Spanje. Ze schreef verhalenbundels en poëzie en won in 2020 de European Prize for Literature voor haar debuutroman Vang de Haas. De roman werd door Pavle Trkulja vertaald uit het Servo-Kroatisch. Het boek stond op de shortlist voor de Europese Literatuurprijs 2022.

Het verhaal gaat over 2 jeugdvriendinnen. Sara en Lejla, die elkaar na twaalf jaar weer voor het eerst zien. Lejla belt Sara na al die jaren op met een dringende vraag. Sara twijfelt kort of ze wel in zee wil gaan met haar jeugdvriendin die ze na, of misschien wel tijdens de Balkan oorlog uit het oog verloor.
De auteur heeft een bijzondere en wonderlijke manier van vertellen gekozen. De verwondering begint direct in de eerste zin en loopt door tot het laatste zinsdeel van het boek. Ze gebruikt veel metaforen en vergelijkingen die enerzijds vaak goed gekozen zijn maar door het aantal, halverwege het boek even vermoeien. Het verhaal roept hier en daar afschuw op, door de handeling van de personages, iets wat parallel lijkt te lopen aan de afschuw die de oorlog met zich meebracht. Door de bijzondere vertelwijze blijft het verhaal boeien. Zoekend naar diepere lagen vind je als lezer wonderlijke verwijzingen naar (sprookjesachtige) klassiekers.

De plezierige en bijzondere schrijfstijl, gecombineerd met de opvallende opbouw en structuur van het verhaal en de geniale plottwist aan het eind, maakt dat de roman ruim boven de middelmaat uitsteekt.

Ik las dit boek voor een Hebban-Leesclub.