Maar na de veertiende Scarpetta is de trouwe lezer zo langzamerhand aan iets nieuws toe.
Patricia Cornwell zit er met haar Kay Scarpetta dicht tegen aan. De serie begint slijtage te vertonen, de ergernis zit in een hoekje te wachten, de spanning kan zo maar omslaan in verveling. De grootmeesteres van de pathologische thriller moest maar eens op zoek gaan naar een nieuwe invalshoek, een andere stijl en alternatieve hoofdpersonen.
Niet dat haar nieuwste boek Roofdier nu zo slecht is. Dat niet. Maar wie meer van haar boeken heeft gelezen, geniet niet meer van de opsomming van enge ziektes en weet nu wel wat er allemaal te vinden is op plaatsen waar zich moord en doodslag hebben afgepeeld. De supernauwkeurige beschrijvingen geloven de lezers zo langzamerhand wel.
Toch heeft Patricia Cornwell haar best gedaan de serie nieuw leven in te blazen door haar vaste hoofdpersonen als patholoog-anatoom Kay Scarpetta en de vaste politiecommissaris Marino in een andere setting met andere verantwoordelijkheden te plaatsen. De politiecommissaris is in Roofdier veranderd in een soort brave Hells Angel die met motorjack op een Harley Davidson rond scheurt. Zijn paranoïde geest is wel hetzelfde gebleven en dat maakt hem in Roofdier tot een lastpost. Sympathie is steeds moeilijker voor deze dikke dwarsligger op te brengen.
In Roofdier gaat het team van Scarpetta op jacht naar een seriemoordenaar, een verdorven geest die echt alles met zijn slachtoffers doet. Levend begraven, langzaam doodmartelen, de diepste nachtmerrie van ieder weldenkend mens. Lang lopen de speurders achter de feiten aan. De lezer weet door korte schetsen wat de slachtoffers doormaken, terwijl Scarpetta en de politie van Florida maar langzaam in hun onderzoek vorderen. In een beklemmende finale wordt uiteindelijk het raadsel opgelost.
Roofdier is wat dat betreft een goed boek. Spannend, vlot geschreven en een mooie uitsmijter. Maar na de veertiende Scarpetta is de trouwe lezer zo langzamerhand aan iets nieuws toe. De lessen pathologie hebben we nu wel gehad. De magie van Kay Scarpetta lijkt uitgewerkt.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Gijs Korevaar
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
