Intrigerend, boeiend, pakkend

De auteur over 'Dorst':

'Soms begin je ergens aan terwijl je weet dat het toch nooit genoeg zal zijn. Dat zijn de gevaarlijke zaken en de enige belangrijke. Het kan een man zijn die je niet moet zoenen omdat je weet dat je dan meer wilt. Het kan drank zijn waar je niet aan moet beginnen. Het kan ook het verlangen zijn te gaan liggen en de angst nooit meer op te staan. Toch begin je eraan. Je drinkt, je zoent, je gaat liggen. Je helpt je stervende moeder om je een beter mens te voelen terwijl je weet dat het niet genoeg zal zijn. '

Ik vond het intrigerend, boeiend, pakkend. Hoe de auteur met schijnbaar eenvoudige dialogen pijnlijk duidelijk kan maken hoe sommige mensen ondanks hun goedbedoelde pogingen er duidelijk niet in slagen mekaar echt te begrijpen. Hoe iedereen in zijn eigen werkelijkheid leeft. Hoe moeilijk het soms is om je in te leven in iemand anders. Hoe kleine dingen, zoals een nietszeggend gesprekje bij de kapper, soms zoveel rust kunnen brengen.
Gek genoeg zijn sommige situaties herkenbaar... ook al ben ik niet alcohol- of sexverslaafd of autistisch... Het herkenbare zit hem niet in de extremen, maar in de dieperliggende betekenissen erachter.