Verdriet is een stille moordenaar

Nathan en Daniel zijn Canadese militairen op missie in Frankrijk. Hun legerbasis bevindt zich in het noorden van het land, in Marville. We schrijven eind jaren vijftig, de periode van de Koude Oorlog. Nathan en zijn collega-soldaten kunnen niet wachten tot hun vrouwen, van wie er een aantal zwanger zijn, op bezoek mogen komen. Wanneer dan de dag eindelijk aangebroken is, gaat er iets gruwelijk mis. Dromen spatten uit elkaar en voor velen stort de wereld in elkaar. Nathans bruid Margret zal naar Canada terugkeren, Nathan zelf blijft in Frankrijk. Hij bouwt een nieuw leven op met Emilie en samen krijgen ze een zoon, Alain.

Het is deze Alain die een sleutelrol in Angel zal spelen. Hij is actief als fotograaf en journalist en probeert uit te zoeken wat er gebeurd is in de aanloop naar de dramatische gebeurtenissen in Marville, zoveel jaren geleden. Zijn vader, die meer weet, houdt immers de lippen stijf op elkaar en wil niets over het verleden weten. Alains zoektocht brengt hem bij een Frans kerkhof en uiteindelijk in Amerika.

"Je moet niet achteromkijken. Daar ligt geen toekomst."

"Tijd verandert geen feiten meer, wel de vragen die we ons stellen."

Naast de verhaallijn van Nathan en zijn familie snijdt auteur Filip Rogiers ook heel wat andere thema’s aan in het boek. De belangrijkste daarvan zijn de politieke situatie in Frankrijk, waar de opkomst van het Front National van Le Pen de gemoederen beroert, en de val van de Berlijnse Muur. Naast deze politieke ontwikkelingen is er doorheen het boek bijzonder veel aandacht voor bijen. Inderdaad, bijen en de gevolgen voor de mensen wanneer zij zouden uitsterven door het veelvuldig gebruik van pesticiden in de landbouw. Plots krijgt de titel een andere, of beter gezegd extra betekenis.

"Als de bijen uitsterven, zo wist Albert Einstein al, sterft vier jaar later de mens uit."

Filip Rogiers (1966) woont en werkt in Brussel. Hij begon als recensent bij de Poëziekrant en werkte achtereenvolgens bij De Standaard Magazine, de politieke redactie van De Morgen en Knack. Na een kort intermezzo in de politiek belandde hij opnieuw bij De Standaard, waar hij voor dS Weekblad voornamelijk politiek-maatschappelijke reportages en interviews verzorgt. Als auteur is hij niet heel erg bekend, maar zijn werk kwam wel al meermaals in aanmerking voor literaire prijzen. Zo werd zijn verhalenbundel Nauwelijks lichaam (2011) bekroond met de Debuutprijs 2012. Zijn debuutroman Verman je (2015) werd genomineerd voor de Bronzen Uil en de Cutting Edge Award. Eerder verschenen van Rogiers enkele non-fictieboeken. Voor zijn journalistieke werk ontving hij in 2017 de Dexia Persprijs.

Rogiers schrijft al meer dan twintig jaar en dat merk je. Angel is een vlot lezend boek, de stijl en de taal zijn verzorgd en de auteur weet de aandacht vast te houden. Het boek is in de ik-vorm geschreven, waarbij aanvankelijk Nathan aan het woord is, daarna Alain. Het is doorspekt met Franse woorden en zinnen, in die mate dat het ergerlijk wordt, zelfs voor lezers die de Franse taal machtig zijn. Hoewel het verhaal boeit, is er niet één verhaallijn die de duidelijke hoofdrol krijgt en dat is jammer. Het lijkt wel of de auteur te veel onderwerpen heeft willen aansnijden, waardoor niet alles bevredigend afgewerkt kon worden. Er is niets mis met het verhaal, maar het sleept je niet echt mee, het mist kracht en emotie.