Vlotte, meeslepende en spannende thriller

Na het grote succes van zijn jeugdseries, en dan vooral de boeken over Team Mortis, leverde Bjorn Van den Eynde (1984) met De engelenmoord zijn eerste thriller voor volwassenen af. Het was de aftrap voor wat een langlopende serie met het speurdersduo Marjolein De Vriese en Nathan Durnez lijkt te gaan worden. De debuutthriller werd immers al snel gevolgd door Stoute kleine piranha en onlangs werd De grote boze wolf op de wereld losgelaten. De auteur heeft er resoluut voor gekozen heel “Belgische” thrillers te schrijven. Niet alleen komt de ene rechercheur uit Vlaanderen en de andere uit Wallonië, er zijn de vele verwijzingen naar politieke en historische gebeurtenissen uit het eerste deel, de grote aandacht voor muziek in het tweede en tenslotte de stripcultuur als inspiratiebron in het nieuwe boek.

Dit keer speelt het verhaal zich grotendeels af in de omgeving van Luik. Een meisje van zes verdwijnt, maar als bij wonder wordt ze na een paar dagen teruggevonden, onder het bloed en met diepe snijwonden in de arm. Bizar genoeg is ze verkleed als stripheld Wiske. De boodschap van de dader – de wolf - laat aan duidelijkheid niets te wensen over: dit is slechts het begin, zijn verhaal is nog lang niet uitverteld. Niet alleen de lokale politie, ook Marjolein, Nathan en collega’s van de FGP Brussel (Federale Gerechtelijke Politie) worden op het onderzoek gezet. Wanneer een tweede kind ontvoerd wordt, een jongetje dit keer én het neefje van het eerste slachtoffer, wordt het verleden van hun vaders onder de loep gelegd. Die waren al meermaals in louche zaken verwikkeld, en dus wordt de oplossing van het mysterie in die hoek gezocht.

Hoewel De grote boze wolf een heuse klepper is, wordt het verhaal nergens complex en is het makkelijk te volgen. Ontelbare korte hoofdstukken en een korte schrijfstijl zorgen ervoor dat je door het boek vliegt. Om de haverklap wordt er van perspectief gewisseld, zodat je te allen tijde weet wat er op de verschillende locaties gebeurt. Tijd om je tijdens het lezen te vervelen is er niet. Identiteit en motief van de dader blijven lange tijd in het duister gehuld en dat terwijl die toch regelmatig van zich laat horen. De stripgerelateerde hints en foto’s die op de plaatsen delict opduiken, slagen er niet in Marjolein en Nathan op het juiste spoor te zetten. Ondertussen voert de auteur het tempo en de spanning op en voel je aan alles dat de finale er zit aan te komen.

De personages leer je overigens niet allemaal even goed kennen. Aan hun privélevens wordt niet al te veel aandacht besteed, de klemtoon ligt meer op de vele gebeurtenissen en actie. Toch kun je hun karakters best goed inschatten. Terwijl de zaak vordert, komt ook het onderzoek dat Marjolein voert naar haar vermoorde vader af en toe ter sprake. Wie de serie kent, weet dat hij er de reden van is dat het niet altijd even goed botert tussen Marjolein en Nathan. Deze rode draad doorheen de serie lijkt nog niet meteen ontrafeld en doet uitkijken naar een vervolg.

Conclusie? Bjorn Van Den Eynde heeft met De grote boze wolf opnieuw een vlotte en meeslepende thriller afgeleverd. Het is een boek met boeiende personages, een duidelijke verhaallijn, meer dan genoeg spanning en een bevredigende ontknoping.