Licht verteerbare maar ijzersterke roman

Marie Vareille (1985) is een Franse bestsellerauteur met een tiental romans en een paar jeugdboeken op haar naam. Ze ontving voor haar werk een aantal Franse literaire prijzen. De onttoverden is het eerste boek dat in het Nederlands verkrijgbaar is, de vertaling werd verzorgd door Martijn Buis.

De auteur neemt ons mee naar de omgeving van Cap Gris-Nez, jaren negentig van de vorige eeuw. Het verhaal begint wanneer journaliste Fanny door haar chef naar haar (fictieve) geboortedorp Bouville-sur-Mer gestuurd wordt om een twintig jaar oude zaak opnieuw onder de aandacht te brengen. Hoewel ze dit duidelijk niet wil, kan ze er niet onderuit, want dan loopt ze een felbegeerde promotie mis. Tot overmaat van ramp weet haar stiefdochter Lilou, met wie ze absoluut niet door één deur kan, een stage bij haar te versieren. De rebelse tiener gooit haar aanvankelijke dwarse houding al snel overboord, wanneer ze onverwacht getriggerd wordt door de zaak. De indertijd verdwenen Sarah heeft net als zij op jonge leeftijd haar moeder verloren en het mysterie van haar verdwijning/moord laat haar niet meer los. Langzaamaan zal ze ontdekken dat Fanny meer bij de cold case betrokken is dan ze wil toegeven.

Vareille heeft voor een bijzondere verhaalopbouw gekozen. Wil je geen spoilers tegenkomen, ga dan niet op voorhand te gedetailleerd bekijken hoe de verschillende hoofdstukken elkaar opvolgen. Wat je wel al mag weten: Er zijn meerdere verhaallijnen, een in het heden en een in het verleden. De zaak wordt vanuit verschillende perspectieven belicht, zodat de lezer een vrij goed beeld krijgt van de gebeurtenissen. Of toch niet? De verschillende perspectieven worden afgewisseld met stukken uit een ‘werkdocument’, waarin nog meer informatie te lezen is; de auteur ervan is lange tijd onbekend.

De personages staan centraal. Naast de verdwenen Sarah zijn er de meiden van “De onttoverden”. (Stief)moeders en -vaders, (stief)broers en -zussen, allemaal hebben ze hun rol in het verhaal. Mooie en minder mooie kanten van mensen worden belicht, en het wordt duidelijk dat relaties niet altijd zijn wat ze lijken. Een aantal van de thema’s die langskomen – verkrachting, getroebleerde ouder/kind-relaties - zijn best zwaar, maar toch gaat van het boek een bepaald lichtheid uit, het is geen negatief verhaal, de kracht van vrouwen staat voorop.

Een cold case, een nooit opgehelderd mysterie en een speurtocht, het zijn elementen die aan een thriller doen denken. Toch is De onttoverden duidelijk een roman; de klemtoon ligt vooral op de ontwikkeling van de verschillende personages en hun onderlinge relaties. En hoewel de schrijfstijl bijzonder vlot is, kom je geregeld mooie zinnen tegen die je in een thriller niet zult aantreffen. De auteur wisselt beschrijvende stukken af met vlotte dialogen en heeft gekozen voor een groot aantal korte hoofdstukken. Naarmate de finish in zicht komt, wordt duidelijk dat de auteur een aantal hints voor de lezer heeft nagelaten, maar daar ben je je tijdens het lezen niet altijd van bewust. Pas wanneer het boek uit is, besef je hoe ingenieus alles in elkaar zit.

De onttoverden is een sterke roman van Marie Vareille. Het boek kent aansprekende personages en intrigerende verhaallijnen, is overgoten met een spannend sausje en geschreven in een licht verteerbare stijl.