Sterk verhaal

De Zweedse Camilla Grebe (1968) studeerde economie, waarna ze topfuncties bij verschillende bedrijven bekleedde. Leuk weetje voor lezers is dat ze Storyside oprichtte, een uitgeverij van audioboeken. In 2009 debuteerde ze als auteur; samen met haar zus Åsa Träff bracht ze toen het eerste deel van een vijfdelige serie rond Siri Bergmann uit. Ook met Paul Leander-Engström vormde ze een schrijfduo, wat leidde tot de Moskou Noir-trilogie. In 2015 leverde Grebe met ‘De minnares’ haar eerste solothriller af. ‘De schimmenjager’, in het Nederlands vertaald door Ydelet Westra, is het vierde deel in de serie die in Zweden ‘Flickorna och mörkret’ gedoopt werd (vertaling: de meisjes en het donker). Hoewel er steeds terugkerende personages zijn (profiler Hanne en de rechercheurs Peter, Malin en Manfred), zijn de boeken prima als losstaande verhalen te lezen.

Het is bij ‘De schimmenjager’ handig eerst even te bekijken hoe het boek is opgebouwd, het geeft een leidraad bij het lezen. In vier van de vijf delen draait alles rond een vrouwelijke politieagente. Stuk voor stuk worden zij betrokken bij een moordzaak. Heel de tijd leeft het vermoeden dat de verschillende zaken met elkaar te maken hebben, maar niemand weet hoe. We starten in 1944 en springen dan al snel naar de jaren zeventig, waar ene Britt-Marie een sleutelrol zal gaan spelen. Wanneer de auteur ons meeneemt naar de jaren tachtig, duikt met Hanne voor het eerst een personage op dat we kennen uit de vorige boeken. Daarna is het de beurt aan Malin, net als Hanne geen onbekende voor wie de reeks kent; we zijn dan in het heden aanbeland.

Het boek is geschreven in de typische stijl van Grebe: rustig, gedetailleerd, een plezier om te lezen. Aan de moorden zelf maakt ze niet al te veel woorden vuil, alle aandacht gaat naar het politie-onderzoek, de personages en hun onderlinge relaties. ‘De schimmenjager’ is geen thriller waarbij je nauwelijks adem kunt halen van de spanning. Wel wil je heel de tijd weten of en vooral hoe de verschillende moorden aan elkaar gelinkt zijn. Is er één dader of zijn het er meerdere? Wat zijn de motieven? Zal Malin met de hulp van haar collega Manfred de zaak kunnen oplossen?

Het is verrassend dat de lezer in dit boek kennismaakt met een jonge Hanne, een ambitieuze profiler in de fleur van haar leven. Net als de andere, voornamelijk vrouwelijke personages in het verhaal, spreekt ze tot de verbeelding. Het is geen toeval dat de meeste aandacht niet gaat naar de mannelijke chefs op de verschillende politiebureaus, maar naar de vrouwen die er werkzaam zijn. ‘De schimmenjager’ is overduidelijk een maatschappijkritisch boek, naar aloude Zweedse traditie. De auteur heeft het over de strijd die vrouwen sinds halverwege de vorige eeuw gevoerd hebben. De strijd om zelfstandig te kunnen zijn en hun eigen centen te verdienen, de strijd om gelijkwaardig als mannen behandeld te worden. Het boek gaat ook over het machtsmisbruik ten opzichte van vrouwen, dat weliswaar voor een groot deel weggewerkt is in de 21e eeuw, maar nog steeds bestaat.

De moorden in ‘De schimmenjager’ spelen zich af in Stockholm en in het fictieve Östertuna, ten noorden van de Zweedse hoofdstad. Ze nemen de lezer mee door 75 jaar ontwikkeling bij de politie en laten zien hoeveel technische vooruitgang er vooral de laatste jaren geboekt is. De opbouw van het boek kwam al eerder ter sprake, en het mag gezegd worden, die is ronduit geweldig! Tussen de delen door wordt er uitgezoomd en geeft de auteur in een paar bladzijden informatie over wat er in de tussenliggende jaren gebeurd is, zowel wat betreft de moordzaken als de gebeurtenissen in de wereld. Het vijfde, afsluitende deel van het boek is kort, maar zeer sterk. Het bevestigt het gevoel dat de nieuwe Grebe meer is dan een misdaadverhaal; het werd met recht verkozen tot beste Zweedse misdaadroman van het jaar en sleepte de Glazen Sleutel in de wacht, de bekendste thrillerprijs in Scandinavië.

[deze recensie is gebaseerd op ‘Skuggjägaren’, de originele versie van het boek]