Lezersrecensie
Niet-alledaagse opbouw
Lex Passchier (1976) is Nederlander en werkte als scripteditor en scenarioschrijver mee aan verschillende televisieseries, waaronder het populaire Oogappels. Zijn eerste boek Moordvrouw Witte leugens is gebaseerd op de gelijknamige tv-serie. Het tweede boek, De val van Tammy Davidson, wordt wellicht daarom gezien als zijn echte thrillerdebuut.
De auteur trekt zijn lezers door een intrigerende proloog meteen het verhaal in. Het personage waar het op dat moment om gaat, is ene Jonathan. Die verdwijnt daarna even van de voorgrond, want eerst is het de beurt aan het stel Puck en Abel en hun zoontje Marnix. Jonathan zal daarna echter terugkomen, en hoe! Plots is daar ook rechercheur Cees en moet er een misdaad onderzocht worden. Hoe en waar de verschillende verhaallijnen samenkomen, is in het begin een mysterie, maar geduld zal uiteindelijk beloond worden. Wie de Tammy uit de titel is, kom je overigens pas na een hele tijd te weten.
De personages zijn veelal sterk uitgewerkt, waarbij de ene persoon een al grotere ontwikkeling doormaakt dan de andere. Zonder dat de auteur veel fysieke kenmerken meegeeft, kan de lezer zich moeiteloos een beeld van hen vormen. Dankzij dagboekstukken kunnen we meekijken in het hoofd van Jonathan en ontdekken we waar hij mee te kampen heeft. Puck leren we dan weer kennen doordat de auteur haar leven sinds haar huwelijk beschrijft; dat gebeurt met de nodige flashbacks.
Passchier heeft meerdere thema’s in het boek gestopt: het al dan niet hebben van een kinderwens, het milieu en daarmee gepaard gaand onze ecologische voetafdruk, psychische problemen, emotionele ontwikkeling, … Voor het merendeel zijn het zaken waar elk van ons mee te maken krijgt. Hoewel de lezer toch wel het een en ander op zijn bordje krijgt, voelt De val van Tammy Davidson nooit zwaar. De auteur geeft niet alleen stof tot nadenken, hij stopt ook zijn liefde voor literaire klassiekers niet onder stoelen of banken, het boek is ermee doorspekt. Vooral The Catcher in the Rye van J.D. Salinger heeft een grote rol, maar ook andere groten uit de literaire wereld, zelfs de Griekse mythologie, worden ingepast. Het waarom van de vele verwijzingen wordt tijdens het lezen duidelijk.
De val van Tammy Davidson is een thriller met een niet-alledaagse opbouw (waar deze recensie omwille van spoilers niet op ingaat). De vele beeldend geschreven scènes getuigen van Passchiers activiteiten als scenarioschrijver. Daarnaast is hij er wonderwel in geslaagd helder weer te geven wat er in de hoofden van zijn personages omgaat. Zijn verhaal kent verschillende plotwendingen, is spannend en kent een bijzondere, maar bevredigende ontknoping.
De auteur trekt zijn lezers door een intrigerende proloog meteen het verhaal in. Het personage waar het op dat moment om gaat, is ene Jonathan. Die verdwijnt daarna even van de voorgrond, want eerst is het de beurt aan het stel Puck en Abel en hun zoontje Marnix. Jonathan zal daarna echter terugkomen, en hoe! Plots is daar ook rechercheur Cees en moet er een misdaad onderzocht worden. Hoe en waar de verschillende verhaallijnen samenkomen, is in het begin een mysterie, maar geduld zal uiteindelijk beloond worden. Wie de Tammy uit de titel is, kom je overigens pas na een hele tijd te weten.
De personages zijn veelal sterk uitgewerkt, waarbij de ene persoon een al grotere ontwikkeling doormaakt dan de andere. Zonder dat de auteur veel fysieke kenmerken meegeeft, kan de lezer zich moeiteloos een beeld van hen vormen. Dankzij dagboekstukken kunnen we meekijken in het hoofd van Jonathan en ontdekken we waar hij mee te kampen heeft. Puck leren we dan weer kennen doordat de auteur haar leven sinds haar huwelijk beschrijft; dat gebeurt met de nodige flashbacks.
Passchier heeft meerdere thema’s in het boek gestopt: het al dan niet hebben van een kinderwens, het milieu en daarmee gepaard gaand onze ecologische voetafdruk, psychische problemen, emotionele ontwikkeling, … Voor het merendeel zijn het zaken waar elk van ons mee te maken krijgt. Hoewel de lezer toch wel het een en ander op zijn bordje krijgt, voelt De val van Tammy Davidson nooit zwaar. De auteur geeft niet alleen stof tot nadenken, hij stopt ook zijn liefde voor literaire klassiekers niet onder stoelen of banken, het boek is ermee doorspekt. Vooral The Catcher in the Rye van J.D. Salinger heeft een grote rol, maar ook andere groten uit de literaire wereld, zelfs de Griekse mythologie, worden ingepast. Het waarom van de vele verwijzingen wordt tijdens het lezen duidelijk.
De val van Tammy Davidson is een thriller met een niet-alledaagse opbouw (waar deze recensie omwille van spoilers niet op ingaat). De vele beeldend geschreven scènes getuigen van Passchiers activiteiten als scenarioschrijver. Daarnaast is hij er wonderwel in geslaagd helder weer te geven wat er in de hoofden van zijn personages omgaat. Zijn verhaal kent verschillende plotwendingen, is spannend en kent een bijzondere, maar bevredigende ontknoping.
5
Reageer op deze recensie
