Nordbo in topvorm

Matthew en Tupaarnaq zijn terug en hoe! Voor de derde keer al maken ze hun opwachting in een boek van Mads Peder Nordbo. Het zal niemand verbazen dat we ons ook dit keer op Groenland bevinden, meer bepaald in de buurt van de hoofdstad Nuuk, in het zuidwesten van het land. Hoofdpersonage van dienst is nog steeds de Deense journalist Matthew Cave, die na het verlies van zijn vriendin en ongeboren baby naar het bar koude eiland verhuisde. Tupaarnaq lijkt aanvankelijk van de aardbodem verdwenen, maar zal – hoe kan het ook anders – uiteindelijk haar rol in het verhaal opeisen.

Nordbo (1970) publiceerde drie boeken voor hij aan zijn succesvolle serie begon (die werden overigens niet vertaald). De auteur genoot een opleiding in de Scandinavische talen, literatuur en filosofie en is bijzonder geïnteresseerd in alles wat met runen en taalgeschiedenis te maken heeft. Hij woonde meerdere jaren op Groenland, het officieel grootste eiland ter wereld, en is dus bijzonder goed geplaatst om thrillers te schrijven die zich daar afspelen.

Bij een oude vikingruïne wordt op de bodem van een put een man levenloos aangetroffen. Uit onderzoek blijkt dat de man vermoord is door een vrouw die maanden ervoor overleden is. Meteen breekt er paniek uit, want dat wijst op de aanwezigheid van een Qivittoq, een Groenlands, mytisch wezen dat uit is op wraak. Al snel richt de politie zijn aandacht op Tupaarnaq, de vrouw die na de gebeurtenissen uit het vorige boek spoorloos verdwenen is, maar nog steeds verdacht wordt van een aantal moorden. Matthew, die een goede band met haar heeft opgebouwd, besluit op zoek te gaan. Hij reist naar Kopenhagen waar hij het gesprek aangaat met haar vroegere psychiater.

Hoewel ‘Koude angst’ (het tweede boek) voortborduurde op een van de verhaallijnen uit ‘Meisje zonder huid’ (het eerste boek), was het prima als standalone te lezen. Dat is met ‘De vrouw met het dodenmasker’ een pak moeilijker. De plots die Nordbo verzint, zijn sowieso niet van de gemakkelijkste en dus wordt het alleen maar lastiger wanneer je niet eerder kennismaakte met de vele personages. Dat is meteen het (enige) minpunt aan dit boek: veel van de personages zijn met elkaar verwant en voor de lezer is het nauwelijks bij te houden wie de broer of zus van wie is. Jammer, maar niet in die mate storend dat het leesplezier erdoor beïnvloed wordt.

Het is opvallend hoe Nordbo de politieke situatie en de machtsbalans op Groenland steeds ter sprake brengt in zijn thrillers. Naast Denemarken is er Amerika (dat bijvoorbeeld militaire bases in het land heeft) en er is de interesse van grootmachten China en Rusland. De militaire basis Thule en de geheime experimenten uit het vorige boek spelen opnieuw een rol, en er wordt verder ingegaan op het verhaal van de misbruikte en vermoorde meisjes.

De auteur sleept je helemaal mee in zijn verhaal, wat kan die man goede thrillers schrijven! Zijn schrijfstijl is beeldend, vooral wanneer er weer eens iemand de keel overgesneden wordt of op een andere akelige manier aan zijn einde komt. Hij wisselt beschrijvende stukken mooi af met prachtige dialogen, waardoor je je midden in Groenland waant. De hoeveelheden sneeuw zijn gigantisch, het leven bij momenten aartsmoeilijk. De manier waarop Nordbo de spanning opbouwt, is meesterlijk. Ergens halverwege het boek komt alles in een stroomversnelling. Wie is in hemelsnaam die Qivittoq die zoveel doden op zijn geweten heeft? Hoe zijn bepaalde tegenstrijdigheden met elkaar te rijmen? Zal Matthew Tuuparnaq weten te vinden?

‘De vrouw met het dodenmasker’ lijkt een afgesloten verhaal te zijn. Complex door de manier waarop de personages verwant zijn, maar ook ontzettend boeiend, spannend en goed geschreven. In Denemarken is nog geen vierde boek met Matthew en Tupaarnaq aangekondigd, maar gezien het succes van het duo, lijkt dat een kwestie van tijd.

[Deze recensie is gebaseerd op ‘Kvinden med dødsmasken’, de originele versie van het boek]