Leest vlot maar overtuigt niet

Steve Cavanagh (1976) is sinds een paar jaar niet meer weg te denken uit het thrillerlandschap. Tot 2019 was deze Ierse auteur mensenrechtenadvocaat en in die hoedanigheid betrokken bij een aantal spraakmakende zaken. Nu is hij voltijds schrijver van spannend boeken; met name zijn ‘Eddie Flynn’-serie doet het ontzettend goed. Getuige nr. 8 is alweer het achtste deel, en voor de derde keer op rij mocht Fons Oltheten de Nederlandse vertaling voor zijn rekening nemen.

De nieuwe rechtbankthriller van Cavanagh neemt de lezer mee naar West 74th Street in Manhattan, een wijk waar uitsluitend superrijken wonen. Ruby Johnson, een 22-jarige oppas en schoonmaakster, komt bij een aantal van hen over de vloer. Op een avond is ze getuige van een moord, en ze herkent de dader. Het meest logische zou zijn om de naam van de moordenaar door te geven aan de politie, maar nee, Ruby heeft andere plannen … Ze schuift hersenchirurg John Jackson de moord in de schoenen en zadelt advocaat Eddie Flynn daardoor op met de bijna onmogelijke taak diens onschuld te bewijzen. Hoewel niemand een motief kan vinden, lijken alle bewijzen wel degelijk in zijn richting te wijzen.

Uit vorige boeken weten we dat Flynn een voormalig oplichter is, die zich tot advocaat heeft omgeschoold en in zijn nieuwe functie opvalt door zijn onorthodoxe manier van werken. Met Denise, Kate, Harry en Block heeft hij ondertussen een heel team om zich heen verzameld waarmee hij samenwerkt. Toch gaat zijn nieuwe leven (nog steeds) niet over rozen, want in New York lijken corruptie en criminaliteit nooit ver weg. Eddie krijgt een stel huurmoordenaars achter zich aan en moet de hele tijd voor zijn leven vrezen.

‘Of je als advocaat succes hebt of faalt wordt niet door je kennis van de wet bepaald, maar in grote mate door je kennis van menselijk gedrag.’

Wie de moord op zijn geweten heeft, blijft voor de lezer lange tijd een raadsel, al zijn de kandidaten niet erg talrijk. De vraag naar Ruby’s beweegredenen – waarom doet zij wat ze doet – blijft in de lucht hangen. We weten dat ze “een uitweg zoekt” en daarvoor geld nodig heeft, maar welk geheim ze met zich meedraagt, wordt door de auteur in nevelen gehuld. Het mag duidelijk zijn dat Ruby het eigenlijke hoofdpersonage is, bij momenten vol (ogenschijnlijke?) liefde, maar net zo vaak ijskoud. Wanneer uiteindelijk haar motieven blootgelegd worden, gebeurt dat verre van overtuigend. De verwachte climax komt er nooit, de opheldering wordt ietwat plompverloren op de lezer losgelaten. En dat doet iets met de geloofwaardigheid. Een boek dat lange tijd veelbelovend was, is plots in middelmatigheid verzand.

Cavanagh schrijft goed, het taalgebruik is eenvoudig en de dialogen worden netjes tussen de beschrijvende stukken ingepast. Het verhaal wordt de lezer vanuit verschillende perspectieven gepresenteerd, waarbij Eddie als enige in de ik-vorm het woord mag nemen. De hoofdstukken waarin we Ruby en de bewoners van West 74th Street volgen en die waarin Eddie en co de verdediging van de moordverdachte op zich nemen, zijn aangenaam om te lezen. Het juridische steekspel in de rechtbank, maar ook de akkefietjes tussen Eddie en de officier van justitie, zijn heerlijk leesvoer. De jacht op de advocaat, het hele corruptiegedoe rond een aantal smerissen, past dan weer minder in het geheel; hoewel ze af en toe voor spanning zorgen, leiden ze toch de aandacht af.

Getuige nr. 8 is een vlot leesbare thriller, maar echt overtuigen doet het boek niet. Zou de houdbaarheidsdatum van Eddie Flynn in zicht komen?