Mooie verhaalopbouw

De Britse Louise Candlish volgde een universitaire studie Engels en werkte als redacteur van geïllustreerde boeken en copywriter voor advertenties. Haar schrijfcarrière begon ze met romantische boeken en familieromans, maar het succes kwam pas toen ze besliste psychologische thrillers te gaan schrijven. Met Ons huis won ze in 2019 een British Book Award en meteen was er ook in ons taalgebied weer aandacht voor de auteur. Na Nieuwe vrienden is met Haar woorden thriller nummer drie verschenen; net als de vorige twee werd die door René van Veen in een Nederlands jasje gestoken.

In Haar woorden neemt Candlish de lezer mee naar The Heights, een chic appartementencomplex ergens in Londen. De bovenste woning heeft een dakterras, waar een man een luchtje staat te scheppen. Niets bijzonders, zou je denken. Voor Ellen Saint, die op dat moment uit het raam van de flat ertegenover kijkt, is het dat echter wel. De persoon die zij meent te herkennen, kan daar helemaal niet zijn. Echt niet, die heeft ze immers vermoord!

Het begin van het boek staat als een huis en roept een waaier aan vragen op. Hoezo leeft Kieran, de man op het dakterras, nog? Is hij het wel echt? Waarom heeft Ellen zo’n hekel aan hem? Dat en veel meer wordt duidelijk in een langzaam opgebouwd verhaal. Hoofdpersonage Ellen Saint doet haar relaas in de ik-vorm en af en toe richt ze zich rechtstreeks tot de lezer. Ze gaat terug in de tijd en vertelt hoe Kieran in haar leven gekomen is. Ze heeft het over ex-man Vic, nieuwe partner Justin, zoon Lucas en dochter Freya. Ze reconstrueert de voorbije jaren voor de lezer, opdat die begrijpt waarom Kieran dood moest. Ellen is niet bepaald een personage dat je meteen in je hart sluit. Ze is verblind door woede en niet langer objectief; vergelding is een obsessie geworden. In hoeverre is zij een betrouwbare verteller?

'Want dit verhaal draait al vanaf het begin om de strijd tussen mij en Kieran Watts. De anderen – Vic, Justin, Freya, zelfs mijn innig geliefde Lucas – vervullen een bijrol.'

Halverwege het boek wordt het weinig sprankelende, ietwat saaie verslag van Ellen onderbroken en wordt er geschakeld naar het perspectief van Vic, haar ex. Ook hij zal de gebeurtenissen in het heden afwisselen met zijn herinneringen aan het verleden. Al meteen krijgt het verhaal het broodnodige peper en zout en wordt duidelijk dat een tweede perspectief meer dan welkom was. Toch daalt vrij snel opnieuw het besef in dat Haar woorden niet bepaald een standaardthriller is. Vroeg in het boek worden zowat alle feiten op tafel gelegd en de enige vraag die openblijft, is of het tot een nieuwe confrontatie tussen Ellen en Kieran zal komen. Daarmee creëer je nauwelijks spanning.

Op het psychologische vlak scoort Candlish beter. Met de stem van Ellen en Vic doet ze nauwgezet verslag van de levens van alle betrokkenen, ze legt hun gevoelens bloot en geeft mooi weer hoe hun onderlinge relaties veranderen. Ze laat zien hoe verschillend mensen reageren wanneer een dramatische gebeurtenis plaatsvindt. Vooral Ellens frustratie en machteloosheid, haar obsessieve gedachten en drang naar wraak komen goed uit de verf. Terwijl zij star en onbuigzaam is, proberen de andere gezinsleden de draad van hun leven zo goed mogelijk weer op te pakken.

In de laatste hoofdstukken weet de auteur nog een wending in het verhaal aan te brengen, twee zelfs. Nog maar eens wordt duidelijk dat Candlish een begenadigd schrijfster is, haar schrijfstijl is vlot en gedetailleerd. En het moet gezegd, het einde is megasterk. Ook de cursief gedrukte stukken tekst, die overal in het boek opduiken en onderdeel zijn van een tijdschriftartikel, vallen dan mooi in de plooi. Feit blijft echter dat de psychologische thriller Haar woorden qua spanning ondermaats scoort en het vooral van een mooie verhaalopbouw moet hebben.