Niet de beste Enger

Twee jaar geleden verdween Peter, de vader van Eva. Hij was getuige van een misdaad die nooit aan het licht gekomen is, maar heeft dat aan niemand verteld. Alleen de daders weten het en die zijn tot alles bereid om hem te vinden en het zwijgen op te leggen. Wanneer de man op een bepaald moment een teken van leven geeft, kost dit dochter Eva op een haar na het leven. Zij wordt met zware verwondingen aangetroffen; naast haar ligt een onbekende man, koelbloedig doodgeschoten. En dan is er Chris, de jongen die in niet bepaald ideale omstandigheden opgroeit en goed op weg lijkt een moordenaar te worden …

Ziedaar in een notendop Het boek van de galg, de nieuwe thriller van Thomas Enger (1973), die door Bianca Cornelissen naar het Nederlands vertaald werd. De Noor ging na een korte carrière als turnleraar journalistiek en geschiedenis studeren, en terwijl hij jarenlang voor de internetkrant Nettavisen schreef, droomde hij ervan spannende verhalen te schrijven. Met de publicatie van Schijndood, het eerste deel in een vijfdelige serie over Henning Juul, kwam zijn droom uit. De auteur is ook bekend van zijn samenwerking met landgenoot Jørn Lier Horst (1970), hun thrillers over het duo Blix en Ramm worden gretig gelezen.

Hoewel Het boek van de galg drie verhaallijnen kent – Peter, Eva en Chris – worden die niet lukraak door elkaar verteld. De auteur heeft ervoor gekozen niet om de haverklap van perspectief te veranderen, iets wat het verhaal een bepaalde rust geeft. De lezer krijgt de gelegenheid fatsoenlijk kennis te maken met de hoofdpersonages en kan daardoor een band met hen opbouwen. Eva volgen we in het nu, terwijl Peter ons door middel van lange flashbacks meeneemt naar het recente verleden. Tussendoor vangen we een glimp op van Chris’ jeugd.

De personages zijn redelijk goed uitgewerkt. We leren Eva kennen als de vrouw die nooit heeft begrepen waarom haar vader plots verdween en die hem nog altijd mist. Peter is degene die de meeste aandacht krijgt, dankzij zijn relaas wordt duidelijk wat er twee jaar geleden gebeurd is en krijgen we een inblik in de leefwereld van de mensen achter het misdrijf. Wanneer hij uiteindelijk toch weer het contact zoekt en zo een kettingreactie in gang zet, is dat weliswaar lovenswaardig, maar ook ietwat naïef. Naast vader en dochter zijn het de rechercheurs Fisk en Waage die niet onbenoemd mogen blijven. Hoewel zij niet zo’n grote rol toebedeeld krijgen, lijkt Hedda Fisk een terugkerend personage te worden. Het boek van de galg zou immers de aftrap van een nieuwe serie zijn. En dan is zo’n lesbisch personage dat het bed induikt met haar collega, moeder van drie, natuurlijk best interessant.

Enger schrijft vlot, zoals we dat van hem gewend zijn. De vele dialogen, die zorgen voor vaart en betrokkenheid, worden afgewisseld met beschrijvende stukken. Echt spannend wordt het nergens, daarvoor weet de lezer al snel te veel. En wat nog niet bekend is, is helaas voorspelbaar. Daarmee is een duidelijk minpunt blootgelegd; er kan te weinig meegespeurd worden, er is te weinig ruimte voor verrassingen. De motieven van de dader ten slotte blijven onderbelicht, waardoor het verhaal aan geloofwaardigheid inboet.

Het boek van de galg is niet de beste thriller van Thomas Enger. Hoewel het uitgangspunt goed is en het verhaal vlot geschreven, mist het diepgang en is het te voorspelbaar.