Ik wil je mijn herinneringen schenken

Doris is 96, woont in Stockholm en haar enige gezelschap is de thuishulp. Nichtje Jenny betekent heel veel voor haar, maar zij woont in New York. En dus skypen ze met elkaar. Doris mag dan wel oud en ziek zijn, ze gaat mee met haar tijd en is verknocht aan haar laptop. Elkaar af en toe spreken via een telefoonlijn is niet voldoende, vindt Doris en dus beslist ze om haar herinneringen voor Jenny neer te schrijven. Ze doet dat aan de hand van haar rode adresboek.

‘Soms blader ik door mijn adresboek. Het is een overzicht van mijn leven geworden. Ik zal jou er het een en ander over schrijven. Zodat jij, de enige die zich mij zal herinneren, je ook mijn leven zult herinneren. Ik schenk je mijn herinneringen. Ze zijn mijn kostbaarste bezit.’

Dat adresboek kreeg Doris als tienjarige van haar vader. Alle personen die een rol hebben gespeeld in haar leven staan erin. Steeds wanneer iemand overlijdt, wordt de naam doorgestreept en komt er ‘overleden’ bij te staan. Tot alleen Doris overblijft...

‘De mens streeft ernaar zo oud mogelijk te worden, maar weet je, het is niet leuk om de oudste te worden. Dan heeft het leven geen zin meer. Niet als iedereen dood is.’

In Het rode adresboek worden twee verhaallijnen met elkaar afgewisseld. Er is het verhaal dat zich in het heden afspeelt en dat door Doris verteld wordt. Op een bepaald moment verschuift de focus naar Jenny en zal zij het verhaal overnemen, we krijgen dan door haar ogen te lezen wat er gebeurt. Daarnaast zijn er de herinneringen van Doris. Haar levensverhaal neemt het grootste deel van het boek in beslag. Vanop haar ziekbed in Stockholm neemt de oude vrouw ons mee naar haar jeugdjaren. We lezen wat ze moest doen om te overleven, hoe ze als jong meisje in Parijs terechtkwam. Ze vertelt over haar zusje, over haar kunstzinnige vriend en over die ene grote liefde. Ze doet verslag van haar jaren in Amerika en haar terugkeer naar Europa. Vertelt hoe de ene persoon na de andere sterft.

Het rode adresboek is prachtig opgebouwd. Het idee om via doorgestreepte namen in een boek een heel leven te vertellen is origineel. Het boek is bijzonder vlot geschreven, met veel dialogen. Geluk en verdriet liggen zoals zo vaak heel dicht bij elkaar. Keuzes die ja al dan niet maakt, kunnen de rest van je leven bepalen. Hoewel alle ingrediënten aanwezig zijn, weet de auteur de lezer niet écht te raken, grote emoties blijven uit. En dat is jammer, dit verhaal verdient het dat lezers zakdoeken bovenhalen.

Auteur Sofia Lundberg (1974) is Zweedse, studeerde economie en volgde later een journalistieke opleiding. Ze werkte als redacteur voor verschillende tijdschriften en schreef vakliteratuur. Op dit moment is ze docent communicatie. Het rode adresboek is haar debuutroman en die begon als blog. De bewerking tot het boek zoals we het nu kennen werd een wereldwijd succes, in 2018 verscheen de Nederlandse vertaling door Marika Otte. Een vervolg zou in de maak zijn.

Het rode adresboek is een mooi opgebouwd en boeiend verhaal, zeer toegankelijk ook. Welke beslissingen nemen we? Wat is belangrijk in het leven? Lees dit boek als je meer wil weten over de bijzondere vriendschap tussen Doris en Jenny en die ene grote liefde die de rode draad in dit verhaal vormt.